Συνέντευξη από τη γιαγιά μου για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Από τους μαθητές  του ΣΤ1, Αντώνη Δ., Γιώργο Γ. και Σοφία Κ.

Αν θέλετε να μάθετε για το πόσο λυπηρό και επαναστατικό ήταν το Πολυτεχνείο διαβάστε την παρακάτω συνέντευξη που πήρα από τη γιαγιά μου: 

- Γιαγιά τι ηλικία είχες και που βρισκόσουν όταν γινόταν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου; 

-Ήμουν σε ηλικία 20 ετών. Δυστυχώς δε σπούδασα αλλιώς θα ήμουν κι εγώ μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητές. Όμως επειδή ζούσα εκείνον τον καιρό στην Αθήνα και το σπίτι μου ήταν στην περιοχή του κέντρου, έζησα τα γεγονότα από κοντά. 

-Θα ήθελες να αγωνιστείς μαζί τους;

-Τις πρώτες μέρες πήγα μαζί τους, φώναζα κι έγω ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τους πήγα δύο φορές τρόφιμα. Την τρίτη μέρα όταν μπήκε το τανκ φοβήθηκα πάρα πολύ, τρομοκρατήθηκα, χτυπούσε σαν τρελή η καρδιά μου. Οι φοιτητές που είχαν σωθεί έτρεχαν στα στενά και όπου έβρισκαν ανοιχτή πόρτα έμπαιναν μέσα. Οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν πληγωμένοι. Ένας μπήκε και στο σπίτι μου και τον έκρυψα. 

-Ήταν κανένας φίλος ή γνωστός σου εκεί; 

-Όχι, ευτυχώς! 

-Πώς ένοιωσες όταν έριξε την πύλη το τανκ; 

-Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τον τρόμο και το φόβο που είχαμε. Ήταν μια πάρα πολύ δυσάρεστη και δύσκολη στιγμή. Χάθηκαν άδικα τόσοι άνθρωποι, όλων των ηλικιών. 

-Άξιζε γιαγιά αυτός ο αγώνας;

- Βέβαια! όλος αυτός ο αγώνας έδιωξε τη χούντα και έφερε τη Δημοκρατία. Γι’ αυτό πρέπει να τιμάμε τα παιδιά που έδωσαν τη ζωή τους γι' αυτό. Έτσι στις 17 Νοέμβρη γιορτάζουμε και τιμούμε το Πολυτεχνείο!