Από τη μαθήτρια του ΣΤ1, Ελένη Γ.
Η ιστορία αυτή γράφτηκε με αφορμή εργασία στο μάθημα της Γλώσσας.
Φέτος το καλοκαίρι πήγαμε με την οικογένειά μου μια ολοήμερη εκδρομή στη θάλασσα. Η παραλία στην οποία πήγαμε όμως ήταν ερημική. Παρόλο που η μαμά μου είχε ετοιμάσει πολλά φαγητά για να τσιμπήσουμε κάτι στην παραλία, ο αδελφός μου έκανε το μοιραίο λάθος να ξεχάσει την τσάντα με τα φαγητά στο σπίτι μας. Και η μοναδική ταβέρνα που είχαμε συναντήσει στο δρόμο μας ήταν πέντε χιλιόμετρα μακριά κι εμείς δε θέλαμε να χάσουμε το μπάνιο μας.
Ο αδελφός μου ένιωθε τρισάθλιος εξαιτίας της κουταμάρας που είχε κάνει και που εξαιτίας του μείναμε όλοι θεονήστικοι. Όλη μέρα του λέγαμε όλοι «Γιώργο πεινάω!», «Αχ Γιώργο τι μας έκανες;», «Μας άφησες νηστικούς άπονε!», «Πάλι καλά που φάγαμε όλα αυτά τα νόστιμα φαγητά της μαμάς χάρη στο Γιώργο!» κ.τ.λ.
Λίγο μετά το μεσημέρι κι αφού πλέον είχαμε χάσει τελείως την όρεξη μας και σκεφτόμασταν να φύγουμε τρέχοντας για την πλησιέστερη ταβέρνα ο αδελφός μου εξαφανίστηκε. Κοιτούσαμε εδώ κοιτούσαμε εκεί κι εκείνος δεν ήταν πουθενά. Τότε όλοι μας στενοχωρηθήκαμε πολύ γιατί πιστέψαμε πως είχε φύγει λόγω των πειραγμάτων που του κάναμε κι επειδή ένιωθε άσχημα και ένοχος που ξέχασε την τσάντα με τα φαγητά.
Ευτυχώς εμφανίστηκε μετά από μια ωρίτσα κι ενώ εμείς είχαμε «φάει τον κόσμο» για να τον βρούμε. Στα χέρια του κρατούσε μια τσαντούλα με κατακόκκινες φράουλες! Ήταν ολόφρεσκες και πεντανόστιμες κι έτσι ξεχάσαμε λιγάκι την πείνα μας. Ποτέ όμως δε μάθαμε που βρήκε αυτές τις υπέροχες φράουλες ο αδερφούλης μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου