Οι τέσσερις φίλοι

Από τη μαθήτρια του ΣΤ1, Εμμανουέλα Σ.
Γράφτηκε με αφορμή εργασία στο μάθημα της Γλώσσας.

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό, μακρινό χωριό που κανείς δεν γνώριζε, υπήρχαν μόνο τέσσερις κάτοικοι. Ο Άγγελος, η Μαρκησία, ο Μέλανδρος και ο Μέλιος. Όλοι ζούσαν αγαπημένοι εκτός από τον Μέλιο, που έμενε στο πιο μακρινό σημείο του χωριού. Ξυπνούσαν πολύ πρωί, με τη δροσιά, μάζευαν τα λαχανικά τους, τα φρούτα τους και καλημερίζονταν. 

-Καλημέρα Άγγελε, καλημέρα Μέλανδρε καλημέρα κι σε σένα Μέλιο. 

-Γεια, απάντησε μελαγχολικά ο Μέλιος. 

-Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να γίνει φίλος μας, είπε στενοχωρημένος ο Άγγελος.

-Ελάτε το βράδυ στο σπίτι μου να συζητήσουμε για αυτό, συνέχισε ο Μέλανδρος. 

Ήρθε γρήγορα το βράδυ και οι τρεις φίλοι, έφτασαν στο σπίτι του Μέλανδρου, κρατώντας πολλές λιχουδιές. Εκείνος τους υποδέχτηκε με καλοσύνη. 

-Καλώς ήρθατε καλοί μου φίλοι περάστε, καθίστε. 

-Σου έφερα μια πεντανόστιμη τούρτα με κατακόκκινες φράουλες, είπε η Μαρκισία. 

- Εγώ σου έφερα ολόφρεσκα λαχανικά από τον κήπο μου, είπε ο Άγγελος. 

- Έφτιαξα ένα υπέροχο, σοκολατένιο κέικ. Ελάτε να φάμε. Πεινάω σαν λύκος! 

-Λοιπόν, εγώ λέω να πάμε στο σπίτι του Μέλιου και να συζητήσουμε μαζί του, ίσως κάτι γίνει, συνέχισε η Μαρκισία. 

-Συμφωνούμε, θα πάμε αύριο το μεσημέρι, θα του μιλήσουμε, είπαν ο Άγγελος και ο Μέλανδρος. 

Την επόμενη μέρα πάνε οι τρεις αγαπημένοι φίλοι στο σπίτι του Μέλιου, για να συζητήσουν μαζί του. 

-Γεια σου Μέλιο, τι κάνεις; Θα θέλαμε να σου μιλήσουμε. 

-Εντάξει, περάστε, είπε με ένα παράξενο ύφος. 

-Είσαι απόμακρος από εμάς. Ενώ εμείς θέλουμε να γίνουμε φίλοι σου, να είμαστε όλοι μαζί αγαπημένοι, είπαν στενοχωρημένοι.

-Αλήθεια παιδιά; Νιώθω τρισάθλιος που νόμιζα ότι δε με θέλατε για φίλο. Κι εγώ θέλω να είμαστε φίλοι. 

Από τότε έγιναν αχώριστοι και ζούσαν υπέροχα, αφού έκαναν συντροφιά ο ένας στον άλλο! 

Κι έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!