Η επέτειος του Πολυτεχνείου...

Από τις μαθήτριες του του ΣΤ1, Μυρσίνη Κ. και Χρυσάνθη Δ.

 Σήμερα 17 Νοεμβρίου 2015 γιορτάσαμε στο σχολείο μας την επέτειο του Πολυτεχνείου.

 Τα παιδιά της τετάρτης τάξης έκαναν μία πάρα πολύ ωραία γιορτή! Αναπαρέστησαν τις μέρες εκείνη την περίοδο, κάνανε ένα χορευτικό με ένα τραγούδι που λέγεται: Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ. Η χορωδία τραγούδησε πολλά ωραία τραγούδια!

Διαβάστε μερικές πληροφορίες για το τι γινόταν εκείνη την εποχή…

Το χρονικό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 

 Κάθε Νοέμβρη ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, στην ηρωική εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του Ελληνικού λαού κατά της τυραννίας. Οι αγώνες του Νοέμβρη αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης, η οποία ήταν συνεχής παρά τα καταπιεστικά μέτρα, τις φυλακίσεις, τις εκτοπίσεις και τα βασανιστήρια. 

Οι ταραχές ξέσπασαν στην Αθήνα από τις 14 μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου του 1973. Απαρχή των γεγονότων θεωρούνται οι γενικές συνελεύσεις των φοιτιτικών συλλόγων που πραγματοποιήθηκαν το πρωί της Τετάρτης, 14 Νοεμβρίου, και κατέληξαν στην απόρριψη των κυβερνητικών μέτρων σχετικά με τις φοιτητικές εκλογές. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αποφασίστηκε από τους φοιτητές, που στο μεταξύ είχαν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, η κατάληψη του ιδρύματος. Η κατάληψη αποτελεί πόλο έλξης του λαού της Αθήνας που αρχίζει να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Ως το βράδυ της Πέμπτης 15 Νοεμβρίου ο λαός στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο έχει πυκνώσει, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα και κυρίως « ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

 Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού, οι οποίοι μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα. Το απόγευμα οι διαδηλωτές στο χώρο γίνονται χιλιάδες με τη συμμετοχή αγροτών και εργαζομένων.  Αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας με πολλούς τραυματίες. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα τα πρώτα τανκς εμφανίζονται στο κέντρο της Αθήνας. Στις 1:30 ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγοθυδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «είμαστε αδέλφια». 

 Ώρα 2:50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου, ο αξιωματικός δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει, μπαίνουν αμέσως άνδρες της Ασφάλειας, πέφτουν πυροβολισμοί, οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά στις εξόδους τους περιμένουν αστυνομικοί με πολιτικά. Στις 3:20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο… 

 Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι ένα ζωντανό κάλεσμα για τη δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία. Το Πολυτεχνείο ζει.