Το σταχτόψωμο

Από τη μαθήτρια του ΣΤ1, Χαρά Α.

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή πολιτεία ζούσαν δύο αδελφές, μία φτωχιά και μία πλούσια που 'χαν δύο παιδιά η καθεμία. Η φτωχιά δούλευε στο σπίτι της πλούσιας κι έπλενε ρούχα ή ζύμωνε ψωμί μες στην ξύλινη σκάφη της. Ότι περίσσευε το έπαιρνε, το έκανε πιτούλα, το έψηνε κι έτσι τάιζε τα παιδιά της, που μεγάλωναν σωστά και ήταν γερά και χαρούμενα. Η πλούσια αδελφή που είχε του κόσμου τα καλά στο σπιτικό της ζήλευε τα παιδιά της αδελφής της, διότι τα δικά της ήταν αδύνατα, αρρωστιάρικα κι όλο τσακώνονταν μεταξύ τους... 

Πήγε, λοιπόν, μια μέρα και ρώτησε την αδελφή της. 

-Πώς γίνεται τα δικά σου παιδιά που δεν τρώνε καλά να είναι γερά και γελαστά, ενώ τα δικά μου που τους προσφέρω, δώρα χίλια καλά, να 'ναι αδύνατα και χλωμά; 

-Δεν ξέρω αδελφή μου. Εγώ τα περισσεύματα του ζυμαριού απ' τη σκάφη τα ταΐζω... μήπως έχω και τίποτα άλλο; αποκρίθηκε η φτωχή γυναίκα. 

-Δεν θα ξαναπάρεις λοιπόν άπλυτη την σκάφη σου, απάντησε με κακία.

Πλησίαζαν Χριστούγεννα και τα παιδιά της φτωχής αδελφής είχαν βγει έξω για να παίξουν με το χιόνι, να φτιάξουν χιονάνθρωπο και να ανταλλάξουν ευχές. Επειτα γύρισαν στο σπίτι,  για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα λίγα στολίδια του και μία μικρή φάτνη. Η φτωχή γυναίκα στενοχωριόταν που δεν είχε τίποτα να ταΐσει τα παιδιά της. Πιάνει λοιπόν στάχτη από το τζάκι και νέρο και το ζυμώνει σαν ψωμί. Παρακαλούσε το Χριστό να γίνει η στάχτη ψωμί. Κάποια στιγμή χτυπάει την πόρτα της ένας άνθρωπος αρχοντικά ντυμένος.

-Περάστε άρχοντα στο σπιτικό μου. Μόνο που δεν έχω τίποτα να σας δώσω, είπε. 

-Θέλω ένα κομμάτι από το ψωμί που ψήνεις, της είπε. Τότε η γυναίκα ντράπηκε και του είπε το μυστικό της.

-Όχι! Θέλω ένα κομμάτι από το ψωμί, είπε ο ξένος. Τι να κάνει η καημένη πάει να βγάλει τη στάχτη, τι να δει! Ένα αληθινό καρβέλι ψωμί. Όταν ο ξένος είδε την έκπληξη στο πρόσωπο της γυναίκας είπε: 

-Είμαι ο Αϊ Βασίλης που ήρθα σταλμένος από το Χριστό που άκουσε το παράπονό σου. Από 'δώ και μπρος ότι φτιάχνεις θα γίνεται αληθινό ενώ η αδελφή σου που σε αδίκησε ότι φτιάχνει θα γίνεται χώμα! 

Αυτά είπε, αποχαιρέτησε την γυναίκα και τα παιδιά της και έφυγε με το έλκηθρό του που το έσερναν πέντε τάρανδοι. Έτσι κι έγινε η καλή αδελφή ζύμωνε λάσπη με νερό και έφτιαχνε ψωμί, κουραμπιέδες, κουλούρια και χίλια καλούδια!!!

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!