Ο εγκέφαλος προτιμά τη γαλήνη της εξοχής παρά τη σύγχυση της πόλης

Από το μαθητή του ΣΤ1, Εμμανουήλ Α.

Σίγουρα κάποιοι θα το έχουν καταλάβει αλλά γι' αυτούς που δεν το ξέρουν πρέπει να μάθουν πως η γαλήνη και η ηρεμία της εξοχής με μεγάλη διαφορά σε χαλαρώνει πολύ περισσότερο από ότι τη φασαρία της πόλης. Με τόση πολύ βαβούρα που υπάρχει στην πόλη ο εγκέφαλος κουράζεται πολύ εύκολα και δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό βλέπει εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω πως θα είναι για εσάς πολύ ενδιαφέρον γι' αυτό αν θέλετε μάθετε κι άλλα διαβάστε το παρακάτω άρθρο.

Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης μέσα σε ένα φυσικό και όχι αστικό περιβάλλον φαίνεται πως έχουν «καλωδιώσει» έτσι τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ώστε ενστικτωδώς, ακόμα και σήμερα, να προτιμά τη γαλήνη της εξοχής παρά τη σύγχυση των πόλεων, σύμφωνα με μελέτη βρετανών ψυχολόγων που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα Independent. 

Η νέα μελέτη έρχεται να προστεθεί σε άλλες που δείχνουν ότι τα φυσικά περιβάλλοντα ασκούν θετική επίδραση στη σωματική και ψυχική - νοητική υγεία των ανθρώπων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Ίαν Φράμπτον του Πανεπιστημίου Έξτερ, χρησιμοποίησαν μαγνητική απεικόνιση του εγκεφάλου για να καταγράψουν τη νευρωνική δραστηριότητα μιας ομάδας εθελοντών που έβλεπαν είτε ειδυλλιακά τοπία στη φύση, είτε εικόνες από τη ζωή σε μια μεγαλούπολη.

Η έρευνα έδειξε ότι η περιοχή του ανθρώπινου εγκέφαλου που σχετίζεται με τη γαλήνια ηρεμία, ενεργοποιείται αυθόρμητα πολύ γρήγορα στη θέα της εξοχής και ενός αγροτικού τοπίου. Αντίθετα, στη θέα ενός αστικού περιβάλλοντος, δραστηριοποιείται -και μάλιστα με σημαντική καθυστέρηση- η εγκεφαλική περιοχή που εμπλέκεται στην επεξεργασία των πολύπλοκων οπτικών ερεθισμάτων, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεδιαλύνει τις ακριβώς βλέπει στο οπτικό πεδίο του.

Όπως εξηγεί ο Δρ Φράμπτον, «όταν ο εγκέφαλος κοιτάζει αστικά περιβάλλοντα, αναγκάζεται να κάνει πολλή δουλειά γιατί δεν ξέρει τι είναι αυτό που βλέπει. Ο εγκέφαλος δεν έχει μια άμεση και φυσική αντίδραση κι έτσι πρέπει να κάνει πυρετώδεις επεξεργασίες, οπότε, καθώς αναρωτιέται ''Τι ακριβώς βλέπω;'', ενεργοποιείται το τμήμα του που ασχολείται με την οπτική πολυπλοκότητα. Ακόμα κι αν κάποιος έχει ζήσει στην πόλη όλη τη ζωή του, φαίνεται πως ο εγκέφαλός του συνεχίζει να μην ξέρει απόλυτα τι να κάνει με αυτές τις πληροφορίες, με αποτέλεσμα να καταφεύγει στην οπτική επεξεργασία».

πηγή: http://www.tovima.gr