Το άλογο χάνει την ελευθερία του

απο τη μαθήτρια Ψ. Σταυρούλα

   Μια φθινοπωρινή μέρα στο λιβάδι βοσκούσε ένα άλογο . Είχε φάει σχεδόν όλο το χορτάρι που ήταν εκεί . Από εκεί περνούσε μια έξυπνη και πεινασμένη ζέβρα. Όταν η ζέβρα είδε το άλογο είπε από μέσα της 
" Ώστε αυτό το άλογο έχει φάει όλα τα χόρτα !"
Πλησιάζει λίγο και του λέει :
-Γεια σου όμορφό μου άλογο ! 
-Γεια και σε εσένα . 
-Τι κάνεις ? 
-Τρώω από αυτό το λίγο χορταράκι. 
 Και πριν καλά, καλά μιλήσει η ζέβρα , λέει το άλογο 
-Δεν πιστεύω να ήρθες εδώ για να φας το χορταράκι μου? 
Και η ζέβρα με ένα παμπόνηρο ύφος απαντά 
-Όχι , όχι εγώ απλώς ήθελα να σου δείξω ένα μέρος που είναι γεμάτο χορτάρι και τριφύλλια . Έχει ένα σπιτάκι που όταν ζεσταίνεσαι θα μπαίνεις μέσα και θα δροσίζεσαι και όταν θα κρυώνεις θα μπαίνεις μέσα και θα ζεσταίνεσαι . Έχει επίσης έναν κόκκινο φράχτη και μια σκουριασμένη σιδερένια πόρτα , πρόσεχε τα . 
-Που είναι ? Πες μου που είναι…. Έλα πες μου!! 
-Σου ξαναλέω ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ. 
-Δεν με νοιάζει ο φράχτης και η πόρτα, εμένα με νοιάζει το χορτάρι . 
-Καλά…. Προχώρησε όλο ευθεία και θα δεις μια μηλιά και ένα λόφο .Ανέβα πάνω στο λόφο .Από εκεί θα δεις που είναι το μαντρωμένο χορτάρι .Και σου ξαναλέω πρόσεχε… 
-Ναι , ναι ξέρω τι θα πεις ,πρόσεχε τον φράχτη και την πόρτα . 

   Έτσι και το άλογο πήγε όλο ευθεία και είδε τη μηλιά και το λόφο . Ανέβηκε πάνω στον λόφο και είδε που είναι και πήγε. Μπήκε μέσα και άρχισε να τρώει λαίμαργα , όταν ξαφνικά ακούστηκε ένα σκουριασμένο σίδερο. Γύρισε και τι να δει? Είδε την πόρτα κλειστή . Τότε το άλογο άρχισε να κλοτσάει και να πηδάει , αλλά δεν κατάφερε με τίποτα να περάσει τον φράχτη . Άρχισε να κλαίει ασταμάτητα. Τότε κατάλαβε γιατί η ζέβρα του έλεγε και του ξαναέλεγε να προσέχει την πόρτα και τον φράχτη. 
    Από τότε τα άλογα είναι αιχμάλωτα του ανθρώπου .Αντίθετα η ζέβρα είναι ελεύθερη και καμαρωτή .

ΤΕΛΟΣ !!