Η γιορτή του Πολυτεχνείου στο σχολείο μας

απο τους κατάσκοπους 007

 
    Στις 21 Απριλίου1967 στην Ελλάδα έγινε χούντα συνταγματαρχών. Δηλαδή οι συνταγματάρχες πήραν με τα όπλα την εξουσία και έδιωξαν την Δημοκρατία και έφεραν χούντα, που σήμαινε ότι κυβερνούσαν με το έτσι θέλω και όχι το έτσι πρέπει. Φυσικά οι ελευθερίες των Ελλήνων χάθηκαν. Δεν έπρεπε να λες τη γνώμη σου εάν αυτή ήταν εναντίον τους. Οι εφημερίδες

ελέγχονταν και εάν ήσουν ενάντιο στο νόμο σε βασάνιζαν ή σε εξόριζαν σε ερημονήσια. 

Στις 17 Νοεμβρίου του 1973 όμως, οι φοιτητές επαναστάτησαν στο Πολυτεχνείο, μια σχολή, για την ελευθερία τους. Η χούντα έπεσε έναν χρόνο μετά....Αυτόν τον αγώνα τον φοιτητών για την ελευθερία, τον γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου και για να τους τιμήσουμε κάνουμε γιορτές στα σχολεία. 

    Έτσι και στο σχολείο μας.  

Το κουδούνι χτύπησε περίπου στις 9 π.μ., για να μπούμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου όπου θα παρακολουθούσαμε την παράσταση για το Πολυτεχνείο που μας είχαν ετοιμάσει τα παιδιά της Δ' τάξης. Καθώς μπαίνεις και δεξιά στην γωνία βρισκόταν η χορωδία, όλοι με άσπρα πουκάμισα και τζίν. Μπροστά τους ήταν η κυρία της Μουσικής η οποία θα έπαιζε αρμόνιο. 

Στην άλλη γωνία ήταν ο προτζέκτορας που σε όλη την διάρκεια της παράστασης πρόβαλε συνεχώς σκηνές από τις στιγμές του Πολυτεχνείου. Πιο πίσω είχε μαζευτεί ο κόσμος που ήθελε να βγάλει βίντεο. Καθίσαμε στις θέσεις μας και η παράσταση δεν άργησε να ξεκινήσει. Πριν όμως ξεκινήσει η παράσταση ο διευθυντής του σχολείου έκανε έναν πρόλογο και μας παρακάλεσε να κάνουμε ησυχία. Τότε άρχισε η παράσταση. Στην εισαγωγή ακούσαμε κάποιες μαντινάδες για την ελευθερία .Μετά η χορωδία τραγούδησε ένα αντίστοιχο τραγούδι. Σε όλη την παράσταση είχαμε επίκαιρα σκετσάκια από τους μαθητές που εναλλάσσονταν με αντίστοιχα τραγούδια από την χορωδία, συν τις εικόνες που πρόβαλε ο προτζέκτορας στον τοίχο. 

    Στο τέλος περίπου της γιορτής έγινε κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί ή τουλάχιστον ποτέ δεν το έχω δει εγώ στις σχολικές γιορτές. Μια μαθήτρια ίδιας ηλικίας με τους άλλους άρχισε να χορεύει μόνη της στο τραγούδι: "η συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε" ,κατά την γνώμη μου το καλύτερο επίκαιρο τραγούδι .

Όμως το ωραίο δεν ήταν ότι απλά χόρευε, αλλά τα κόλπα που έκανε, τα οποία ήταν αρκετά για να σηκωθούν όλοι από τις θέσεις τους για να την δουν. Είναι δεδομένο να πω ότι αυτή η μαθήτρια έλαβε το πιο θερμό χειροκρότημα και το άξιζε.
   Η γιορτή έκλεισε με τα παιδιά να λένε ονόματα φοιτητών αλλα και πιο μεγάλων ανθρώπων που πέθαναν στο Πλυτεχνείο για την ελευθερία. Την δική μας ελευθερία...