Μια μέρα στο σχολείο του 2012

  απο τις μαθήτριες  Βαλσαμή Σ.-Γεωργία Ο.-Ελευθερία Β.

 Η σχολική ζωή ενός μαθητή στις μέρες μας είναι συνήθως αγχωτική.

    Ένας μαθητής ξυπνάει κατά τις 7:30 ώρα. Πλένεται, τρώει πρωινό, ντύνεται και ετοιμάζεται να πάει στο σχολείο και...

να στοιχηθεί στη σειρά του για προσευχή στις 8:10 στο προαύλιο του σχολείου.  

   Μετά την προσευχή, οι διευθυντές συνήθως ανακοινώνουν ευχάριστα ή δυσάρεστα νέα. Στη συνέχεια όλοι οι μαθητές πηγαίνουν στις τάξεις τους για μάθημα έχοντας μαζί τους όλη τη ζωηράδα και την όρεξη για συζήτηση και παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ο/η δάσκαλος/α παραδίδει το μάθημα καθώς κάποιοι παίζουν, και άλλοι παρακολουθούν στο μάθημα, συζητούν ή γράφουν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Τα διαλλείματα είναι ελεύθερος χρόνος για την ξεκούραση των παιδιών. Είναι τότε που τα παιδιά μιλάνε, παίζουν κρυφτό, κυνηγητό, τάπες, ξύλο και ότι άλλο τα ευχαριστεί… Δυστυχώς όμως γι’αυτά, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να τους τηρούν, όπως: δεν πρέπει να παίζουν μπάλα, ξύλο, τάπες και ότι άλλο μπορεί να προκαλέσει τον τραυματισμό ενός παιδιού. Επίσης στο προαύλιο, υπάρχει το κυλικείο, ένα μικρό κατάστημα το οποίο πουλάει τρόφιμα για τα παιδιά που δεν έχουν πάρει κολατσιό από το σπίτι τους. Έτσι, περνάνε οι 5-6 ώρες του σχολείου χτυπώντας το κουδούνι για σχόλασμα. Οι γονείς των παιδιών περιμένουν έξω από τα κάγκελα για να παραλάβουν τα παιδιά τους ενώ κάποιοι άλλοι μαθητές φεύγουν με τα πόδια για το σπίτι τους.

   Όταν επιστρέψουν σπίτι, αρχίζει το μαρτύριο. Ξεντύσιμο, πλύσιμο χεριών και έπειτα διάβασμα για την επόμενη μέρα στο σχολείο. Μερικά παιδιά κάνουν μαθήματα ξένης γλώσσας ή ασχολούνται με εξωσχολικές δραστηριότητες όπως: χορός, μουσική, αθλήματα, ζωγραφική. Έτσι, αν κάποια παιδιά δεν πρόλαβαν να προετοιμαστούν από την προηγούμενη για την εξωσχολική τους δραστηριότητα, πρέπει να το κάνουν πρώτα, πριν ξεκινήσει το διάβασμα του σχολείου.  

   Αφού γυρίσουν, τρώνε απογευματινό και συνεχίζουν πάλι με το διάβασμα. Κάποια στιγμή φτάνει και η ώρα του ύπνου… Συνήθως τα παιδιά βρίσκουν δικαιολογίες για να μην πάνε να ξαπλώσουν όπως : “Μα, μόλις τώρα τέλειωσα το διάβασμα, άσε με λίγο να ξεκουραστώ…, μαμά κοιμήθηκα το μεσημέρι μία ώρα και δε νυστάζω…, λίγο ακόμα να τελειώσω αυτό που κάνω, σε 5 λεπτά…” κ.α.

Ευτυχώς υπάρχουν τα Σαββατοκύριακα και αλλάζει λίγο η ρουτίνα. Κανένα σινεμά, βόλτα στην πόλη, καμία επίσκεψη σε φίλους, κλπ.

   Κάποιες φορές έχω ακούσει το μπαμπά μου που λέει: «έχουμε καταντήσει στο σημείο να λέμε ότι δεν θα θέλαμε να είμαστε παιδιά!!!»