Συγχρονισμένη κολύμβηση

από τον μαθητή του ΣΤ3, Μιχάλη Σ.

  Θα ήθελα να σας πω λίγα πράγματα για την συγχρονισμένη κολύμβηση διότι μου φάνηκε ενδιαφέρον άθλημα όταν πρωτοείδα την αδελφή μου να πηγαίνει.

  Φαίνεται ίσως σαν το πιο εύκολο και αβίαστο αγώνισμα στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, όμως η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι πολύ διαφορετική από αυτό που φαίνεται έξω από το νερό. Εκτός του ότι απαιτεί δύναμη, αντοχή, ευλυγισία, χάρη και καλλιτεχνία, απαιτεί ιδιαίτερη αντοχή στην αναπνοή.

  "Προκειμένου οι αθλήτριες να βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του νερού για αρκετή ώρα και συγχρόνως να κάνουν χορευτικές ασκήσεις/φιγούρες ενώ παράλληλα να δείχνουν ευχάριστες και άνετες, χρησιμοποιούνται κάποιες "μέθοδοι". Το κλιπάκι της μύτης εμποδίζει το νερό να εισέλθει από τη μύτη, βοηθώντας παράλληλα τις αθλήτριες να βρίσκονται για αρκετή ώρα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Η ζελατίνη κρατάει τα μαλλιά στην θέση τους, ενώ το make-up αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Τα υποβρύχια ηχεία μεταφέρουν την μουσική μέσα στην πισίνα, βοηθώντας τις αθλήτριες να μην χάνουν ούτε δευτερόλεπτο από τον συγχρονισμό τους" (Από το site της IOC).

  Η συγχρονισμένη κολύμβηση αποκαλείται συχνά και 'μπαλέτο μέσα στο νερό', για τις χορευτικές κινήσεις που συνοδεύονται με μουσική και το θεατρικό στοιχείο που τη χαρακτηρίζει.

Ιστορία

  Η συγχρονισμένη κολύμβηση, εμφανίζεται στην Ευρώπη προς τα τέλη της δεκαετίας του 1890. Δραστηριότητες ψυχαγωγίας στο νερό έγιναν γνωστές από την Αυστραλέζα κολυμβήτρια Annette Kellerman (1886-1975) η οποία περιόδευε στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας ακροβατικά σε μία δεξαμενή με νερό. Η συγχρονισμένη κολύμβηση έγινε μετέπειτα γνωστή από την Αμερικάνα ηθοποιό Esther Williams, η οποία εκτελούσε μπαλέτο μέσα στο νερό σε πολλές ταινίες.

Ως οργανωμένο άθλημα, αναπτύχθηκε μετά το 1950 και αναγνωρίστηκε από την FINA το 1952, με τους πρώτους διεθνείς αγώνες, να διοργανώνονται το 1955 (Παναμερικανικοί).

Έγινε επίσημο ολυμπιακό αγώνισμα στο Λος Άντζελες το 1984 με το ατομικό και το αγώνισμα του ντουέτο. Τα ίδια αγωνίσματα ίσχυαν μέχρι την Ολυμπιάδα της Ατλάντα το 1996 όπου και αντικαταστάθηκαν με τον ομαδικό των 8 αθλητριών. Το πρόγραμμα των αγώνων του 2000 καθώς και των αγώνων της Αθήνας περιλαμβάνει το ντουέτο και το ομαδικό.

Αγωνίσματα - Κανονισμοί

   Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι ένα από τα λίγα αθλήματα που αγωνίζονται μόνο γυναίκες (μαζί με την ρυθμική γυμναστική και το softball).

Η συγχρονισμένη κολύμβηση γίνεται σε πισίνα, με διαστάσεις 30 μέτρα μήκος και 20 μέτρα πλάτος. Το βάθος της πισίνας, πρέπει να είναι τουλάχιστον 3 μέτρα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες η κάθε χώρα μπορεί να μετέχει σε ένα ντουέτο και σε ένα ομαδικό αγώνισμα.

  Οι αθλήτριες εκτελούν 2 ασκήσεις μπροστά στους κριτές: μία τεχνική και μία ελεύθερη. Η 1η περιλαμβάνει υποχρεωτικά στοιχεία που εκτελούνται σε ορισμένη σειρά (6 στο απλό, 7 στο διπλό και 8 στο ομαδικό), ενώ η 2η επιτρέπει στις κολυμβήτριες να παρουσιάσουν μία σύνθεση Για κάθε άσκηση δίνονται 2 βαθμοί, ένας για την τεχνική αξία και ένας για την καλλιτεχνική παρουσίαση.

Οι κολυμβήτριες εκτελούν τις ασκήσεις μέσα στο νερό με μουσική και κρίνονται για τις τεχνικές ικανότητες καθώς και για την καλλιτεχνική παρουσίαση.

Βαθμολογία

Τεχνική άσκηση. περιλαμβάνει υποχρεωτικά στοιχεία που εκτελούνται σε ορισμένη σειρά με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια 2:20 λεπτά στο διπλό και 2:50 λεπτά στο ομαδικό. Ο τεχνικός βαθμός είναι το 50% και ο καλλιτεχνικός το 50% της συνολικής βαθμολογίας.

Ελεύθερη άσκηση. Παρουσίαση μίας σύνθεσης που περιέχει τεχνικά στοιχεία της επιλογής τους, σε συνδυασμό με χορογραφία. Υπάρχει πάλι συγκεκριμένη χρονική διάρκεια 4 λεπτά στο διπλό και 5 λεπτά στο ομαδικό. Ο καλλιτεχνικός βαθμός είναι το 50% και ο τεχνικός βαθμός είναι το 50% της συνολικής βαθμολογίας.

Οι βαθμοί των δύο παραπάνω ασκήσεων συνδυάζονται (τεχνική 50% και ελεύθερη 50%) και βγαίνει η τελική κατάταξη. Οι αθλήτριες χάνουν 2 βαθμούς αν δεν εκτελέσουν τις τεχνικές ασκήσεις με τη σωστή σειρά ή αν πιαστούν από την άκρη της πισίνας.

Εξοπλισμός

Μαγιό. Το μαγιό πρέπει να είναι κατάλληλο για αθλητικό γεγονός και δεν πρέπει να είναι διαφανές. Συνδετήρας μύτης. Ένα μικρό κλιπάκι από σύρμα καλυμμένο με πλαστικό υλικό, δεν αφήνει το νερό να εισέλθει στο ιγμόρειο κατά την διάρκεια των υποβρύχιων κινήσεων.

Τα μαλλιά των κολυμβητριών δένονται ή συγκρατούνται με ζελέ, ώστε να μην εμποδίζουν την αθλήτρια.

Ζελατίνη. Όμοια με αυτή της μαγειρικής, είναι απαραίτητα για να συγκρατεί τα μαλλιά των αθλητριών καθώς κολυμπάνε.

Για την Ελλάδα

  Οι προσπάθειες για ανάπτυξη της Συγχρονισμένης κολύμβησης στην Ελλάδα άρχισαν από το 1985. Το 1989 όμως ήταν σταθμός για την ιστορία του αθλήματος, όταν η Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΚΟΕ) πήρε την απόφαση να αναπτύξει το άθλημα αυτό στη χώρα μας σε εθνικό επίπεδο. Άρχισε λοιπόν μία προσπάθεια με επίλεκτες αθλήτριες σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, όπως ο Βόλος - Κρήτη - Θεσσαλονίκη - Αθήνα, οι οποίες έκαναν προπόνηση με Ομοσπονδιακές προπονήτριες. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα κλιμάκια Εθνικών Ομάδων. Το 1990 πραγματοποιείται το Α΄ Πρωτάθλημα Συγχρονισμένης κολύμβησης Ανοικτής κατηγορίες στην Αθήνα. Το 1991 έρχεται στην Ελλάδα , η Ελληνικής καταγωγής πρωταθλήτρια Ρωσίας, Χριστίνα Θαλασσινίδου, η οποία στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες που έγιναν στην Αθήνα την ίδια χρονιά , κερδίζει το ασημένιο μετάλλιο , κάτι πρωτόγνωρο στον χώρο του υγρού στίβου. Το άθλημα με την επιτυχία αυτή είχε αντίκτυπο στους συλλόγους. Αργότερα τα κλιμάκια των Αθηνών , Θεσσαλονόκης, Κρήτης και Βόλου καταργούνται και οι αθλήτριες εντάσσονται στους συλλόγους του ενδιαφέροντός τους. Το Πρωτάθλημα του 1992 είχε μεγάλη ποικιλία διότι ήδη είχαν συμμετοχή 11 σύλλογοι από όλη την Ελλάδα. Συγχρόνως το 1992 έχουμε την μεγάλη επιτυχία της Χριστίνας Θαλασσινίδου στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης όπου κατέλαβε την 6η θέση. 

Πηγή : ATHOC