Από τη μαθήτρια του ΣΤ3, Ντενίσα Μ.
Τα ανθρώπινα όντα πιστεύουν ότι βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Οταν κάποιος όμως γίνεται βορά κάποιου άλλου είδους, δεν είναι μόνο τραγικό για τους φίλους και τους συγγενείς του θύματος, αλλά φαντάζει επίσης κάπως... ανάρμοστο γιατί αντιστρέφεται η φυσική τάξη των πραγμάτων. Κατά συνέπεια, τέτοιες επιθέσεις συχνά παρουσιάζονται ως παρεκκλίσεις της κανονικής συμπεριφοράς των θηρευτών.
Στην περίπτωση των καρχαριών, για παράδειγμα, θεωρείται ότι τα θηλαστικά αυτά μπερδεύουν τους κολυμβητές με φώκιες ή θαλάσσιες χελώνες. Παρ’ όλα αυτά, ο Εριχ Ρίτερ από το αμερικανικό Ινστιτούτο Ερευνας Καρχαριών, ειδικός στην αλληλεπίδραση καρχαριών - ανθρώπων, δεν φαίνεται να συμφωνεί με μια τέτοια παραδοχή. Πιστεύει ότι οι καρχαρίες ξέρουν ακριβώς τι κάνουν όταν επιτίθενται σε ανθρώπους και ισχυρίζεται ότι έχει τα στοιχεία για να το αποδείξει.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι οι καρχαρίες πλησιάζουν συνήθως τους κολυμβητές από πίσω. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει ότι ο καρχαρίας έχει αντίληψη του τι σημαίνει «πίσω» όταν αυτό αφορά ένα πλάσμα με τόσο παράξενο σχήμα όσο ο άνθρωπος. Και αν κάτι τέτοιο ευσταθεί, τότε αυτό συνεπάγεται ότι μάλλον δεν υπάρχει σύγχυση στο μυαλό του καρχαρία σχετικά με το ποιος είναι ο στόχος του.
Για να εξετάσει αυτήν την υπόθεση ο Ρίτερ έκανε ένα πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου δημοσιεύθηκαν στα μέσα Δεκεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Animal Cognition. Ζήτησε από δύτες να γονατίσουν στον βυθό της θάλασσας, ο καθένας για μία ώρα την ημέρα, σε μια περιοχή στις Μπαχάμες όπου συχνάζουν υφαλοκαρχαρίες. Δεδομένου ότι οι δύτες ήταν ακίνητοι, η κατεύθυνση της κίνησης δεν μπορούσε να μαρτυρήσει ποιο ήταν το μπροστά και ποιο το πίσω μέρος του σώματός τους, ενώ επίσης όντας καθισμένοι στα γόνατα, το σχήμα του σώματός τους δεν έμοιαζε ούτε με φώκια ούτε με χελώνα. Κάποιοι δύτες κάθισαν μόνοι τους, ενώ άλλοι σε ζευγάρια πλάτη πλάτη. Μια κάμερα στην επιφάνεια της θάλασσας, δώδεκα μέτρα ψηλά, κατέγραφε ό,τι συνέβαινε.
Κοιτάζοντας το βιντεοσκοπημένο υλικό, ο Ρίτερ και ο στατιστικολόγος συνάδελφός του Ράιντ Αμίν, του Πανεπιστημίου της Δυτικής Φλόριντα, ανέλυσαν συνολικά 312 συναντήσεις καρχαριών - δυτών. Οταν ο δύτης ήταν μόνος του, τέσσερις στις πέντε φορές που πλησίαζε ένας καρχαρίας, αυτός προτιμούσε να περάσει πίσω από τον άνθρωπο, ενώ μόνο μία στις πέντε από μπροστά του. Αντιθέτως, όταν οι δύτες ήταν σε ζευγάρια οι καρχαρίες δεν έδειχναν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σχετικά με το αν θα τους πλησιάσουν από τη μία ή την άλλη πλευρά. Φυσικά, δεν είχαν την επιλογή να περάσουν πίσω από τις πλάτες των δύο δυτών.
Οι καρχαρίες υφάλων σπάνια επιτίθενται σε δύτες, οπότε αυτό το πείραμα δεν είναι απόδειξη ότι τα είδη που επιτίθενται θα συμπεριφέρονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Παρ’ όλα αυτά αποδεικνύεται ότι ορισμένοι καρχαρίες αντιλαμβάνονται πολύ καλά ποιο μέρος του ανθρώπινου σώματος είναι το μπροστινό και ποιο το πίσω, και αν θέλουν να παραμείνουν απαρατήρητοι μπορούν να το επιτύχουν.
πηγή:kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου