Από το μαθητή του ΣΤ1, Εμμανουήλ Α.
Όλοι ξέρουν ότι η εισπνοή από τη μύτη καθώς και εκπνοή από το στόμα είναι το καλύτερο πράγμα για να έχεις σωστή αναπνοή. Είναι όμως αυτό το σωστό; Αν θέλετε να λύσετε αυτή την απορία δεν έχετε παρά να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο.
Ένα από τα πιo βασικά θέματα στον αθλητισμό αλλά και στην ζωή μας είναι η αναπνοή. Για να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος αναπνοής, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρατηρήσουμε ένα μωρό. Αργότερα, για "καλοπιστικούς" λόγους αλλάζουμε τρόπο αναπνοής και ξεχνάμε τον σωστό.
Η σωστή αναπνοή, η πλήρως ελεγχόμενη, γίνεται από το στόμα και όχι από τη μύτη. Το ότι ο αέρας φιλτράρεται καλύτερα από την μύτη παρά από το στόμα είναι ένας μεγάλος μύθος. Με το στόμα λοιπόν ελαφρά ανοιχτό και την γλώσσα κολλημένη στον ουρανίσκο εισπνέουμε από το στόμα. Δεν είναι εύκολο να έχεις κολλημένη τη γλώσσα στον ουρανίσκο συνέχεια, αλλά αν κάνουμε μερικές αναπνευστικές ασκήσεις για 5 λεπτά την ημέρα θα δούμε μεγάλη διαφορά. Ο αέρας που εισπνέουμε πρέπει να πηγαίνει πρώτα στην κοιλιά μας και όχι στο στήθος. Δοκιμάστε να αναπνεύσετε σιγά σιγά από το στόμα και να γεμίσετε την κοιλιά σας και μετά τους πνεύμονες με αέρα. Μετά κρατήστε την αναπνοή σας και μετά εκπνεύστε σιγά σιγά. Μία αναπνευστική άσκηση πρέπει να διαρκεί
1) Εισπνοή 30 δευτερόλεπτα
2) Κράτημα 10 δευτερόλεπτα
3) Εκπνοή 20 δευτερόλεπτα
Τώρα δοκιμάστε το με τον παραδοσιακό τρόπο, αναπνοή από τη μύτη και γέμισμα των πνευμόνων για να καταλάβετε τη διαφορά. Η άσκηση λοιπόν έχει ως εξής. Καθόμαστε σε μία αναπαυτική καρέκλα με την πλάτη ίσια. Χαλαρώνουμε και αναπνέουμε με αυτόν τον τρόπο. Δέκα λεπτά για αρχή είναι καλά, αν και δεν είναι κάποια δύσκολη άσκηση που να κουράζει. Τα δέκα λεπτά λοιπόν είναι μόνο για αυτούς που βαριούνται και απλά θέλουν να το δοκιμάσουν. Με αυτόν τον τρόπο καταπολεμάμε πονοκεφάλους, άγχος και αναπνευστικές δυσλειτουργίες. Αυτός ο τρόπος αναπνοής χρησιμοποιείται σε εναλλακτική ιατρική (ChanQiJin) αλλά και σε πολλά εσωτερικά στυλ μάχης.
Ο έλεγχος της αναπνοής είναι βασικός για να μην υπάρχει υπεροξυγόνωση στον εγκέφαλο. Αυτό δημιουργεί την αίσθηση της μέθης και ατονούν οι μύες. Οι αθλητές, ειδικά σε έντονα σπορ που πρέπει να είναι απορροφημένοι, προτρέπονται να "παρακολουθούν" την αναπνοή τους. Αν αφήσουμε το σώμα μας ελεύθερο θα περάσει πολύ οξυγόνο στο αίμα, η καρδιά θα αρχίσει να χτυπάει σαν τρελή, θα λαχανιάσουμε για να μην μπορούμε να πάρουμε βαθιά ανάσα και ο εγκέφαλος θα αρχίσει να εκκρίνει γαλακτικό οξύ για να μας δώσει το σήμα της κούρασης και του πόνου. Γενικά στον οργανισμό μας δεν του αρέσει να καταπονείται και χρησιμοποιεί αυτά τα "τεχνάσματα" για να μας κάνει να σταματήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου