Το κόκκινο ελάφι ή έλαφος ο ευγενής(Cervus elaphus)

από την μαθήτρια του ΣΤ3, Ευγενία Μ.

  Το κόκκινο ελάφι ή έλαφος ο ευγενής (Cervus elaphus) είναι ο πρωταγωνιστής της πανίδας στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας. Ζει και αναπαράγεται σε φυσικό περιβάλλον στον ορεινό όγκο της Πάρνηθας. 

  Γενικά στην χώρα μας έχουν μείνει μόλις δύο μεγάλοι πληθυσμοί του είδους αυτού, ένας στην Ροδόπη και ο μεγαλύτερος βρίσκεται στην Πάρνηθα, όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 500 (Παπίκα, 2007). Για την προστασία του είχε ιδρυθεί εκτροφείο στη θέση Παλαιοχώρι, έκτασης 300 στρεμμάτων, το οποίο όμως καταστράφηκε στη Μεγάλη Φωτιά.

  Η ονομασία κόκκινο οφείλεται στο καφέ-κόκκινο χρώμα του τριχώματος και έχει δοθεί στο ελάφι αυτό, για να ξεχωρίζει από το άλλο είδος ελαφιού της Ελλάδας, το πλατώνι (Cervus dama ή Dama dama). Το κόκκινο ελάφι υπάρχει σε όλη την έκταση του Δρυμού. Τον χειμώνα κατεβαίνει σε περιοχές με μικρότερο υψόμετρο για αναζήτηση τροφής. Το φθινόπωρο, που είναι η περίοδος αναπαραγωγής του, οι φωνές των ενήλικων αρσενικών που καλούν τα θηλυκά, ακούγονται σε όλο το βουνό. 

  Το θηλυκό ελάφι δεν έχει κέρατα και γεννάει την άνοιξη συνήθως ένα μικρό. Το νεαρό ελάφι φέρει άσπρες βούλες, οι οποίες χάνονται όσο μεγαλώνει. Τα αρσενικά μόνο έχουν κέρατα, που όταν βγαίνουν έχουν ένα βελούδινο περίβλημα, το οποίο προσπαθούν να αποβάλλουν τρίβοντας τα κέρατά τους στα δέντρα. Όταν τα κέρατα αναπτυχθούν τελείως, πέφτουν και βγαίνουν νέα κάθε χρόνο.

  Το ελάφι είναι φυτοφάγο ζώο και τρέφεται κυρίως με πόες, νεαρά κλαδιά από θάμνους και δένδρα, καρπούς, φρούτα και μανιτάρια. Παραμένει κοντά σε πηγές και ρέματα και του αρέσουν πολύ οι λάσπες, στις οποίες κυλιέται για να αποβάλλει τα παράσιτα.

  Από την πρόσφατη πυρκαγιά βρέθηκαν απανθρακωμένα 18 ελάφια, αριθμός σχετικά μικρός σε σύγκριση με το συνολικό πληθυσμό τους. Η μεγαλύτερη ζημιά που έγινε εξαιτίας της πυρκαγιάς σε σχέση με την άγρια πανίδα είναι η καταστροφή σημαντικών βιοτόπων των μεγάλων κυρίως θηλαστικών (ελάφια, ζαρκάδια, αίγαγροι, κλπ.), με αποτέλεσμα την αναγκαστική μετακίνηση μέρους των πληθυσμών τους σε περιοχές λιγότερο ευνοϊκές για εύρεση τροφής, καταφυγίων και φυσικής ηρεμίας και ασφάλειας. Γίνεται προσπάθεια να απαγορευθεί το κυνήγι στις περιοχές αυτές.

Πηγή:  parnitha-np.gr