Τα δικά μας λίμερικ!

Από τους μαθητές του ΣΤ1 

 Στο μάθημα της Γλώσσας, στην 6η ενότητα, μιλήσαμε για ένα είδος ποίησης που ονομάζεται λίμερικ. Διαβάστε μερικές πληροφορίες γι' αυτό και δείτε και τα δικά μας λίμερικ! 

 Λίμερικ ονομάζεται ένα είδος ποίησης, με χαρακτηριστική, σύντομη, χιουμοριστική σύσταση μίας στροφής πέντε στίχων και ομοιοκαταληξία aabba. Τα ποιήματα του είδους λίμερικ διηγούνται μια σύντομη ιστορία, και καταλήγουν σε ένα ανέκδοτο. Πρόκειται για ποιήματα σατιρικά ή απλώς κωμικά, «χωρίς νόημα», στα οποία συνυπάρχει το λογικό με το παράλογο, το δυνατό με το αδύνατο, το πιθανό με το απίθανο. Φαίνεται ότι βασικό στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τη φαντασία του παιδιού, να του εμπνεύσουν το χιούμορ και να το καθοδηγήσουν σε φαντασιακούς αρχικά και στη συνέχεια σε λογικούς/κριτικούς συνδυασμούς λέξεων. 

 Τα λίμερικ πρωτοδημοσιεύτηκαν στην Αγγλία,με ρίζες από παραδοσιακές φόρμες στα 1719. Αναγνωρίστηκαν ως δόκιμο ποιητικό είδος το 1846, με το έργο του Εδουάρδου Ληρ ( Edward Lear): «το βιβλίο των ανοησιών» (The book of nonsense). Το έργο αυτό πρόσφερε στην ποίηση μια ανάλαφρη, παιχνιδιάρικη διάσταση και μια πρωτόγνωρη ελευθερία. 

 Ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης πειραματίστηκε και με το ποιητικό είδους του λίμερικ και είχε δεχτεί ισχυρές επιδράσεις από το ίδιο το έργο του Εdward Lear. 

Άννα Σπ.

πηγές:  el.wikipedia.org/

             rh-damagitos.aegean.gr/

Προσπαθήσαμε και εμείς να πειραματιστούμε γράφοντας δικά μας λίμερικ! Διαβάστε τα...

Ήταν μια φορά μια ελαφίνα 

που της πήγαιναν όλα φίνα 

όμως μια μέρα που περπατούσε 

κάτι νοσταλγούσε 

λίγο φαΐ να φάει, γιατί την έπιασε η πείνα.

Άννα Σπ.

Ήταν ένας μάγειρας από την Κίνα 

Που τα φαγητά του ήταν φίνα 

Όμως έκανε κάτι άτσαλο 

Και γινήκαν όλα μπάχαλο 

Τούτος ο χοντρούλης από την Κίνα. 

Χρυσάνθη Δ. 

Ήταν ένας άντρας από το Μεξικό

που του άρεσε να παίζει τύμπανο

του άρεσε πολύ να παίζει μπάλα

μέχρι που έσπασε την τραμπάλα

του άρεσε πολύ το καυτερό μέχρι που έπαθε εγκεφαλικό.

Γιάννης Β. 

Ήταν μια κοπέλα από την Ιταλία

που είχε με τα πατατάκια μεγάλη μανία 

έτρωγε, έτρωγε, δεν σταματούσε

και η κοιλιά της την πονούσε

η κοπέλα από την Ιταλία.

Ευαγγελία Κ.

Η μικρή μου αδελφούλα

που είναι απίθανη φατσούλα

έρχεται όταν διαβάζω 

δε μ' αφήνει, νευριάζω 

αχ! Καλέ την αταχτούλα!!! 

Μυρσίνη Κ. 

Ήταν ένα αγόρι εκεί 

που του άρεσε η μουσική

και καθώς έπαιζε κιθάρα 

του έδωσαν μια σφαλιάρα

και έκλαιγε το αγοράκι εκεί. 

Γιώργος Φ.

Ήταν μια κυρία απ'την Αλάσκα

που έλεγε συνέχεια άστα βράστα

όμως την πείραξε το φαγητό

και το έτρωγε βραστό

έτσι άφησε τα άστα στην Αλάσκα!!!

Ήταν ένα παιδί στη Γαλλία

που φώναζε ελευθερία

και ήρθαν κι άλλοι πολλοί

που φώναζαν ( Je suis Paris )

και αντιστάθηκε η Γαλλία!!!

Ελένη Π.

Ήταν ένας μανδαρίνος 

που έμοιαζε με πιγκουίνος

είχε πόδια από κουκουβάγια 

και τον καλωσορίζατε με βάγια

αυτόν τον περίεργο τον μανδαρίνο.

Ήταν μια γιαγιά 

που είχε οχτώ παιδιά 

δύο εγγόνια 

τρία ανίψια

η καημένη η γιαγιά. 

Ένα ιγκουάνα 

έφαγε μια μπανάνα 

όμως δεν χόρτασε 

και κοίταξε 

βρήκε μια μελιτζάνα.

Ήταν ένα μακαρόνι 

που το λέγαν Γυριώνη

μπήκε και στην κατσαρόλα 

και τα είδε όλα

πάει το μακαρόνι.

Ήταν ένα χταποδάκι 

και ένα μικρό παπάκι 

πλατσουρίζαν στα νερά

και τα δύο με χαρά

το χταποδάκι και το παπάκι.

Αριστέα Ζ.

Το παιδί από τη Γαλλία 

το κυνηγούσε η αστυνομία. 

έτσι μπήκε φυλακή 

κοντά στην Ανταρκτική

το καημένο το παιδί απ' τη Γαλλία.

Γιώργος Κ.

Ήταν ένας μπαλαδόρος 

που ήτανε και πιτσαδόρος. 

έβαλε μια μέρα ένα γκολάκι 

παραιτήθηκε από το μαγαζάκι, 

αυτός ο μπαλαδόρος πιτσαδόρος.

Χριστόφορος Ρ.

Ήταν κάποτε μια μαία 

που όλο κυνηγούσε νέα 

έτσι όταν ξεγεννούσε 

όλο κάτι θα ξεχνούσε 

η κουτσομπόλα μας η μαία. 

Γιάννης Αγ.

Ήταν μια γυναίκα στην Ελλάδα 

που έλεγε συνεχεία θέλω φασολάδα 

Όπως έπινε το ζουμί 

να την έγινε χονδρή 

από την πολλή τη φασολάδα είπε και μια χοντράδα. 

Στέφανος Ρ.

Ήταν ένας άνθρωπος από την Ισπανία

που έλεγε συνέχεια “τι κάνεις βρε Μα­ρία”.

μια μέρα έφαγε κάτι καφτερό 

και είπε τι είναι αυτό;

και μετά φώναξε “αμάν βρε Μαρία”.

Εμμανουέλα Β.