Ο μαγεμένος μονόκερος!

Από τη μαθήτρια του Ε4 Ελένη Ξ.
Μια φορά κι έναν καιρό, στο αγρόκτημα του κυρ-Βαγγέλη, ζούσε ένας μονόκερος.

Δεν το είχε καταλάβει κανένας, γιατί με τη χαίτη του κάλυπτε το μικρό του κερατάκι. Όσο για τα φτερά, μην ανησυχείτε, δεν φαινόταν καθόλου αφού δεν τα άνοιγε ποτέ. Επίσης όλοι έλεγαν ότι ήταν ένα συνηθισμένο άλογο και ότι σε σχέση με τα άλλα, ήταν πάρα πολύ τεμπέλικο. Γι αυτό δεν του είχε δώσει ο κυρ-Βαγγέλης  όνομα. Δεν το συμπαθούσε καθόλου.

Όμως μια μέρα κάτι τρομερό συνέβει. Καθώς ο μονόκερος έτρεχε άνοιξε τα τεράστια, υπέροχα φτερά του. Για καλή του τύχη πριν αποφασίσει να κλείσει τα φτερά του ο κυρ-Βαγγέλης ήταν ήδη εκεί. Είχε πάει να καθαρίσει όλα τα άλογα και να τα ταΐσει. Καθώς προχωρούσε το θαύμαζε, αλλά δεν ήξερε ποιο άλογο ήταν. Πλησίασε και είδε πως ήταν το άσχημο, τεμπέλικο χωρίς όνομα άλογο. Έμεινε άφωνος, ποτέ δεν περίμενε κάτι τέτοιο από αυτό το άλογο . Αφού τάισε και έπλυνε τα άλογα, κάθισε σε μια γωνιά και παρατηρούσε τον μονόκερο!

Μετά από λίγες μέρες, αφού το είχε συνειδητοποιήσει άρχισε να το συμπαθεί και του έδωσε  ένα όνομα, το ονόμασε Μίκυ .

Λίγα χρόνια αργότερα , όταν είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι, ο Μίκυ εξαφανίστηκε . Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα μάθει ποτέ που βρίσκεται. Όμως από τότε ο κυρ-Βαγγέλης έχει μάθει να εκτιμάει αυτά που έχει με τις ατέλειές τους.