Αναμνήσεις...

Από τη μαθήτρια του Ε4 Μαρία Μπ.
 Τα χρόνια που ο μπαμπάς μου ήταν μαθητής, στο σχολείο, ακολουθούσαν διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα. Υπήρχαν σχολεία σε κάποια χωριά στα οποία οι μαθητές των  Α΄, Β΄και Γ΄ τάξεων έκαναν μάθημα όλοι μαζί. Χωρίζονταν σε μονοθέσια και διθέσια.Τα κτίρια δεν ήταν τόσο μεγάλα όσο τα σημερινά και επίσης δεν υπήρχαν προαύλιο και αθλητικοί χώροι τόσο εξελιγμένοι όσο οι σημερινοί.

Τα προαύλια ήταν στρωμένα με χώμα. Τα παιδιά έπαιζαν την ώρα του διαλείμματος κουτσό, κυνηγητό, σχοινάκι κ.α. 

Τα θρανία ήταν ξύλινα σαν παγκάκια και σε κάθε ένα κάθονταν πολλά παιδιά μαζί. Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να σηκώνονται κάθε φορά που τους εξέταζε ο δάσκαλος. 

Ο πίνακας ήταν μαύρος ή πράσινος και πάνω του έγραφαν με άσπρες κιμωλίες και έσβηναν με πραγματικό σφουγγάρι. Ο δάσκαλος παλιά καθόταν στην έδρα όταν έκανε μάθημα. Η έδρα του ήταν ένα ξύλινο τραπέζι και βρίσκονταν πάνω σε βάθρο ψηλότερα από τους μαθητές του. 

Επίσης μια άλλη διαφορά με το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν το κουδούνι. Παλιά δεν ήταν ηλεκτρικό αλλά χειροκίνητο ενώ όλοι οι μαθητές φορούσαν ποδιά.

Τα μαθήματα ήταν λιγότερα και δεν υπήρχε η σημερινή ενημέρωση από το διαδίκτυο. Μαθήματα όπως η Φυσική, η Χημεία και οι ξένες γλώσσες γίνονταν στο Γυμνάσιο.

Οι δάσκαλοι ήταν πιο αυστηροί και έδιναν μεγάλη σημασία στην ευπρέπεια και την καλή συμπεριφορά.