Ψάχνοντας την Ντόρις!!!

από τη μαθήτρια του Ε2, Μαρία Κ.

 Διαβάστε παρακάτω τη δική μου φανταστική ιστορία με πρωταγωνίστρια την Ντόρις, τη συμπαθέστατη μπλε ψαρίνα...

 Πριν λίγες μέρες στα ανοιχτά νερά της Λυγαριάς, πήγα να κάνω εξερεύνηση. Εκεί που εξερευνούσα στα παλιά πράγματα και τις καταπράσινες πέτρες πετάγονται δυο ψαράκια. Στην αρχή ξαφνιάστηκα λίγο αλλά μετά ηρέμησα. Βέβαια δεν άργησα να καταλάβω ότι αυτά τα δυο ψαράκια ήταν ο Νέμο και η Ντόρις. Ρώτησα τι συμβαίνει και ο Νέμο μου απάντησε: 

- Η Ντόρις θυμήθηκε τους γονείς της και θέλει να τους βρούμε. Τότε ξαναρώτησα:

- Μπορώ να έρθω κι εγώ; Έτσι κι αλλιώς δεν έχω και κάτι άλλο να κάνω…

Πριν προλάβω να τελειώσω την πρότασή μου η Ντόρις πετάχτηκε και είπε:

- Ω! και βέβαια να έρθεις μαζί μας. Άντε παιδιά ας μην καθυστερούμε.

 Τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε ώρες ατέλειωτες, είχαμε ισοπεδώσει τις μισές θάλασσες τις Ελλάδος. Είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε ακόμα, γι’αυτό κάτσαμε να ξεκουραστούμε. Ξαφνικά πετάγεται ένα σμήνος χελώνες που πήγαινε συγχρονισμένα με το ρεύμα της θάλασσας. Ανάμεσα σ’αυτές τις χελώνες ήταν ο Ντέικ που είχε βοηθήσει τον Νέμο να βρει το γιο του. Ο Ντέικ μας οδήγησε ως την Μεσόγειο. Αφού φτάσαμε τον ευχαριστήσαμε, τον αποχαιρετήσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Καθώς κολυμπούσαμε είδαμε ένα κάστρο φτιαγμένο από ολόχρυση άμμο και λαμπερές πέτρες ανάμεσα σε μικρά μικρά χαλικάκια.

Ζητήσαμε την άδεια να δούμε τον βασιλιάς και την βασίλισσα. Μόλις τους είδαμε δεν είπαμε τίποτα. Όλα τώρα έδεναν. Ο βασιλιάς με την βασίλισσα ήταν οι γονείς της Ντόρις.

 Ένιωσα χαρά αλλά και συγκίνηση ταυτόχρονα. Έτσι αφήσαμε την Ντόρις εκεί κι εγώ με τον Νέμο γυρίσαμε πίσω.