απο τον μαθητή του Στ56 Βασίλη Σ.
Η σχέση ανθρώπου-ζώου είναι αναμφισβήτητα πολύ ισχυρή. Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι συμφωνούν ότι τα ζώα έχουν θετική επίδραση στην ζωή μας.
Άλλωστε τα σκυλιά έχουν αποδείξει την αξία τους ως φύλακες, κυνηγοί, βοηθοί σε εργασίες, διασώστες, σύντροφοι και ως θεραπευτές.
Η συμμετοχή των ζώων θεραπείας έχει αναγνωριστεί από την ιατρική κοινότητα εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, και πολλοί άνθρωποι μαθαίνουν, ό’τι γνώριζαν από πάντα οι κηδεμόνες ζώων: Τα κατοικίδια κάνουν καλό στην υγεία.
Μας παρέχουν τη συντροφικότητα και την ατελείωτη αγάπη τους, την ενθάρρυνση για δραστηριότητα, μας παρέχουν «ένα αυτί» να μας ακούει, δεν μας κρίνουν, και το πιο σημαντικό, μας δίνουν λόγους για να χαμογελάμε.
Οι κηδεμόνες που έχουν σκύλους θεραπείας, συμμετέχουν (εθελοντικά) σε προγράμματα επισκέψεων σε νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης ατόμων, άτομα με ειδικές ανάγκες, νοσηλευτικά ιδρύματα κα.
Ποιος σκύλος είναι κατάλληλος για να γίνει σκύλος θεραπείας?
Σκύλοι θεραπευτικής επαφής υπάρχουν σε οποιοδήποτε μέγεθος, φύλο, ράτσα ή μή, χρώμα ή ηλικία.
Η προσωπικότητα του σκύλου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην επιλογή του ως σκύλος θεραπείας. Θα πρέπει να του αρέσουν οι άνθρωποι, να είναι ήρεμος, φιλικός, σταθερός χαρακτήρας και με καλή σωματική υγεία. Δεν πρέπει να φοβάται εύκολα από παράξενα αντικείμενα ή δυνατούς θορύβους. Θα πρέπει να είναι καλά εκπαιδευμένος και, φυσικά, μη-επιθετικός. Θα πρέπει επίσης να ελέγχεται τακτικά από κτηνίατρο.
Πιο συγκεκριμένα ο σκύλος θεραπείας θα πρέπει να :
Δέχεται φιλικά ξένους ανθρώπους
Δέχεται ήρεμα τα χάδια ανθρώπων & παιδιών και να αγαπάει τις αγκαλιές
-Έχει φροντισμένη εμφάνιση
-Βγαίνει βόλτα με χαλαρό λουρί
-Κυκλοφορεί ήρεμα-χαλαρά μέσα σε πλήθος
-Γνωρίζει τις εντολές «κάτσε», «ξάπλωσε», «μείνε» & «άστο»
-Έρχεται όταν τον καλούν
-Είναι κοινωνικοποιημένος με άλλα σκυλιά
-Αντιδράει ήρεμα και με σιγουριά σε περισπασμούς. Δεν θα πρέπει να πανικοβάλλεται, να αμύνεται ή να φέρεται επιθετικά.
-Μένει με άλλα άτομα, για μικρό χρονικό διάστημα (χωρίς την παρουσία του κηδεμόνα του) και να μην αγχώνεται υπερβολικά.
-Είναι εξοικειωμένος με ιατρικό εξοπλισμό όπως αναπηρική καρέκλα, δεκανίκια, μπαστούνια κλπ.
-Προσαρμόζεται με άτομα με ειδικές ανάγκες (π.χ αργό βάδισμα, ιδιαίτερες κινήσεις χεριών, διαφορετική ομιλία κλπ)
μ Τα οφέλη που παρέχουν οι σκύλοι θεραπευτικής επαφής είναι πολλά. Κυρίως με την μορφή της συναισθηματικής στήριξης, (π.χ επισκέπτονται ηλικιωμένους ανθρώπους ώστε να νιώθουν ότι αγαπιούνται), της ενθάρρυνσης για σωματική διέγερση (π.χ ανθρώπους που έχουν υποστεί εγκεφαλικό, θα πρέπει να σηκώσουν το χέρι τους για να τα χαϊδέψουν) και της ενθάρρυνσης για ψυχική διέγερση (αυξάνει την επικοινωνία-ομιλία, το χαμόγελο, την χαλάρωση).
πηγή:
http://www.vetclub.gr
Η σχέση ανθρώπου-ζώου είναι αναμφισβήτητα πολύ ισχυρή. Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι συμφωνούν ότι τα ζώα έχουν θετική επίδραση στην ζωή μας.
Άλλωστε τα σκυλιά έχουν αποδείξει την αξία τους ως φύλακες, κυνηγοί, βοηθοί σε εργασίες, διασώστες, σύντροφοι και ως θεραπευτές.
Η συμμετοχή των ζώων θεραπείας έχει αναγνωριστεί από την ιατρική κοινότητα εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, και πολλοί άνθρωποι μαθαίνουν, ό’τι γνώριζαν από πάντα οι κηδεμόνες ζώων: Τα κατοικίδια κάνουν καλό στην υγεία.
Μας παρέχουν τη συντροφικότητα και την ατελείωτη αγάπη τους, την ενθάρρυνση για δραστηριότητα, μας παρέχουν «ένα αυτί» να μας ακούει, δεν μας κρίνουν, και το πιο σημαντικό, μας δίνουν λόγους για να χαμογελάμε.
Οι κηδεμόνες που έχουν σκύλους θεραπείας, συμμετέχουν (εθελοντικά) σε προγράμματα επισκέψεων σε νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης ατόμων, άτομα με ειδικές ανάγκες, νοσηλευτικά ιδρύματα κα.
Ποιος σκύλος είναι κατάλληλος για να γίνει σκύλος θεραπείας?
Σκύλοι θεραπευτικής επαφής υπάρχουν σε οποιοδήποτε μέγεθος, φύλο, ράτσα ή μή, χρώμα ή ηλικία.
Η προσωπικότητα του σκύλου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην επιλογή του ως σκύλος θεραπείας. Θα πρέπει να του αρέσουν οι άνθρωποι, να είναι ήρεμος, φιλικός, σταθερός χαρακτήρας και με καλή σωματική υγεία. Δεν πρέπει να φοβάται εύκολα από παράξενα αντικείμενα ή δυνατούς θορύβους. Θα πρέπει να είναι καλά εκπαιδευμένος και, φυσικά, μη-επιθετικός. Θα πρέπει επίσης να ελέγχεται τακτικά από κτηνίατρο.
Πιο συγκεκριμένα ο σκύλος θεραπείας θα πρέπει να :
Δέχεται φιλικά ξένους ανθρώπους
Δέχεται ήρεμα τα χάδια ανθρώπων & παιδιών και να αγαπάει τις αγκαλιές
-Έχει φροντισμένη εμφάνιση
-Βγαίνει βόλτα με χαλαρό λουρί
-Κυκλοφορεί ήρεμα-χαλαρά μέσα σε πλήθος
-Γνωρίζει τις εντολές «κάτσε», «ξάπλωσε», «μείνε» & «άστο»
-Έρχεται όταν τον καλούν
-Είναι κοινωνικοποιημένος με άλλα σκυλιά
-Αντιδράει ήρεμα και με σιγουριά σε περισπασμούς. Δεν θα πρέπει να πανικοβάλλεται, να αμύνεται ή να φέρεται επιθετικά.
-Μένει με άλλα άτομα, για μικρό χρονικό διάστημα (χωρίς την παρουσία του κηδεμόνα του) και να μην αγχώνεται υπερβολικά.
-Είναι εξοικειωμένος με ιατρικό εξοπλισμό όπως αναπηρική καρέκλα, δεκανίκια, μπαστούνια κλπ.
-Προσαρμόζεται με άτομα με ειδικές ανάγκες (π.χ αργό βάδισμα, ιδιαίτερες κινήσεις χεριών, διαφορετική ομιλία κλπ)
μ Τα οφέλη που παρέχουν οι σκύλοι θεραπευτικής επαφής είναι πολλά. Κυρίως με την μορφή της συναισθηματικής στήριξης, (π.χ επισκέπτονται ηλικιωμένους ανθρώπους ώστε να νιώθουν ότι αγαπιούνται), της ενθάρρυνσης για σωματική διέγερση (π.χ ανθρώπους που έχουν υποστεί εγκεφαλικό, θα πρέπει να σηκώσουν το χέρι τους για να τα χαϊδέψουν) και της ενθάρρυνσης για ψυχική διέγερση (αυξάνει την επικοινωνία-ομιλία, το χαμόγελο, την χαλάρωση).
πηγή:
http://www.vetclub.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου