Συνέντευξη από τη γιαγιά μου, συνταξιούχο δασκάλα

Από τη μαθήτρια του ΣΤ 3 Τζένη Π.

- Πώς πέρασες τα παιδικά σου χρόνια;
-Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Η τροφή ήταν λιγοστή, τα ρούχα και τα παπούτσια ελάχιστα. Μερικές φορές πήγαινα ξυπόλυτη. Τηλεόραση δεν υπήρχε και σ'όλο το χωριό ένα ραδιόφωνο μόνο στο καφενείο. Σχολείο πήγαινα σε μονοθέσιο, πρωί και απόγευμα.

-Ποιο ήταν το επάγγελμά σου;
-Ήμουν δασκάλα. Υπηρέτησα στη μακρινή Μακεδονία δέκα ολόκληρα χρόνια, που ήταν όμως υπέροχα. Στη συνέχεια υπηρέτησα σε διάφορα χωριά του Μυλοποτάμου, στο Ρέθυμνο και τελευταία στην πόλη του Ηρακλείου.

-Τι νομίζεις για τη σημερινή εποχή;
-Η σημερινή εποχή είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μου, ως παιδί και ως δασκάλα. Νέοι ορίζοντες έχουν ανοίξει για τα παιδιά και τους νέους και έχουν μεγάλες προοπτικές για να μορφωθούν και να επιτύχουν αυτό που θέλουν για τη ζωή τους. Η κρίση βέβαια μας έχει επηρεάσει πολύ, αλλά ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο και οι νέοι θα βρουν το δρόμο τους!!!!!

-Ευχαριστώ πολύ!
-Παρακαλώ!