8 γυναίκες που άφησαν ιστορία!

Από τις μαθήτριες του ΣΤ3 Αφροδίτη Χ., Μαρία Φ. και Σταυρολυλα Α.

Έλεν Κέλλερ (1889-1968)

Η Κέλλερ έμεινε κωφάλαλη σε ηλικία μόλις 19 μηνών, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί και να δουλεύει για την υποστήριξη και τη βοήθεια των τυφλών και των κωφάλαλων. Με τη βοήθεια της παιδαγωγού της, Άννας Σάλιβαν, κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες, να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, να μάθει γερμανικά, ελληνικά και λατινικά και να γράψει βιβλία, συμπεριλαμβανομένης της βιογραφίας της. Έως σήμερα παραμένει ένα ισχυρό παράδειγμα του μεγαλείου της θέλησης. 

Ολύμπ ντε Γκουζ (1748-1793) 

Η ηρωίδα της Γαλλικής Επανάστασης άφησε εποχή με την διακήρυξη για τα δικαιώματα της γυναίκας που έγραψε το 1791. Η Ολύμπ ντε Γκουζ ήταν από τις πρώτες γυναίκες που αγωνίστηκαν σθεναρά για την απόκτηση μιας πιο ισχυρής θέσης για τη γυναίκα. Οι φλογερές ιδέες της και η αφοσίωσή της στους αγώνες των γυναικών οδήγησε στην εκτέλεσή της στην γκιλοτίνα, τον Νοέμβριο του 1793.

Μαρί Κιουρί (1867-1934)

Η Γαλλίδα, πολωνικής καταγωγής, φυσικός υπήρξε η πρώτη γυναίκα που πήρε βραβείο Νόμπελ και που έγινε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Είναι η μοναδική επίσης που τιμήθηκε δύο φορές με το βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική, το 1903 και τη Χημεία, το 1911. Ανακάλυψε το ράδιο, μελέτησε τη ραδιενέργεια και βοήθησε στην ανάπτυξη των πρώτων μηχανημάτων ακτίνων Χ. Εργάστηκε μαζί με τον σύζυγό της, Πιερ Κιουρί και άνοιξε το δρόμο στις γυναίκες επιστήμονες.

Μητέρα Τερέζα (1910-1997)

Η γυναίκα που συνέδεσε το όνομά της με την προσφορά και τη βοήθεια των φτωχών. Γεννημένη στα Σκόπια, αποφάσισε από νεαρή ηλικία ότι ήθελε να γίνει μοναχή και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Ινδία όπου βοήθησε χιλιάδες παιδιά, άρρωστους και φτωχούς. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1979.

Μπεναζίρ Μπούτο (1953-2007)

Η Πακιστανή πολιτικός υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε πρωθυπουργός σε μουσουλμανική χώρα. Προερχόμενη από πολιτική οικογένεια, ανέλαβε την ηγεσία της χώρα της το 1988, επιδιώκοντας την ίδρυση της δημοκρατίας μετά από το πραξικόπημα που είχε προηγηθεί στο Πακιστάν, όπου και εκτελέστηκε ο πατέρας της. Έκανε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ειδικά υπέρ των γυναικών, ενώ κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας και διαφθορά. Μετά από μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων εναντίον της, δολοφονήθηκε το 2007.

Η Πακιστανή μαθήτρια, παρά το νεαρό της ηλικίας της, αγωνίζεται για το δικαίωμα στην εκπαίδευση των νεαρών κοριτσιών στη χώρα της, ιδιαίτερα στις περιοχές που βρίσκονται υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν. Μετά από την απόπειρα δολοφονίας της από τους Ταλιμπάν, η Μαλάλα ζει στο Λονδίνο, αλλά συνεχίζει να αγωνίζεται και να διακηρύττει το δικαίωμα στη ζωή και την εκπαίδευση των γυναικών.

Η Κυρά της Ρω που το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το1924.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε με τιμές δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

πηγή:wikipedia