Από τη μαθήτριες του ΣΤ1, Αντονέτα Τσ. και Χαρά Α.
Η θάλασσα Αράλη τον τελευταίο καιρό στο μισό. Πώς γίνεται αυτό; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε !
Yπάρχουν κάποια µέρη στη γη που είναι «ξεχασµένα από τον Θεό». Ένα από αυτά θα µπορούσε να είναι και η Αράλη Θάλασσα. Εγκλωβισµένη στην Κεντρική Ασία, µεταξύ Ουζµπεκιστάν και Καζακστάν, χάριζε επί αιώνες µε το νερό της πνοή ζωής στην περιοχή.
Σήµερα στην άλλοτε µία από τις τέσσερις µεγαλύτερες λίµνες του κόσµου, έχει συντελεστεί µία από τις σοβαρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στον πλανήτη. Όλοι πλέον µιλούν για την εξαφάνιση της Αράλης Θάλασσας, δεδοµένου ότι η επιφάνειά της έχει συρρικνωθεί σε ποσοστό 90% από το 1960, όταν η τότε Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε τα εντατικά προγράµµατα άρδευσης του Ουζµπεκιστάν, του Καζακστάν και του Τουρκµενιστάν. Με την εκτροπή των δύο κύριων ποταµών που τροφοδοτούσαν τη λίµνη, η άρδευση αποσκοπούσε να µετατρέψει την έρηµο σε καλλιεργήσιµες εκτάσεις κατάλληλες κατά κύριο λόγο για βαµβακοφυτείες.
Ήδη από το 1989 το βόρειο και το νότιο κοµµάτι της λίµνης διαχωρίστηκαν, όπως είναι εµφανές και από τις δορυφορικές φωτογραφίες της εποχής.
Η σταδιακή ξήρανση του νότιου κοµµατιού της λίµνης άφησε πίσω της ένα ιδιαίτερα αλµυρό έδαφος - που ήταν προηγουµένως ο βυθός της.
Καθώς οι ανεµοθύελλες αυξήθηκαν, γρήγορα οι καλλιεργήσιµες εκτάσεις που βρίσκονταν ακόµα και σε µεγάλη απόσταση από την Αράλη «µολύνθηκαν» από το άλας της λίµνης.
Οι αγρότες προσπάθησαν να «ξεπλύνουν» τα χωράφια τους εκτρέποντας τεράστιες ποσότητες νερού, επιτείνοντας τελικώς το πρόβληµα.
Παράλληλα, το νερό που τελικά έφθανε στη λίµνη ήταν ολοένα και πιο αλµυρό, µολυσµένο από φυτοφάρµακα και λιπάσµατα.
Όπως είναι φυσικό, η ταχεία υποχώρηση της λίµνης επέφερε σοβαρές αλλαγές στο µικροκλίµα της περιοχής, ενώ εξάλειψε την αλιεία, µε την οποία παραδοσιακά ασχολούνταν οι κάτοικοι των παραλίµνιων περιοχών.
Εκεί που κάποτε υπήρχαν νερά γεµάτα ζωή, σήµερα χάσκουν τα κουφάρια των πλοίων που έµειναν καθηλωµένα στη µέση της ερήµου µε την υποχώρηση της λίµνης.
Νεκροταφεία βαποριών και κοχύλια στη µέση της ερήµου συνθέτουν ένα παράδοξο και συνάµα θλιβερό σκηνικό στο άλλοτε ψαροχώρι Muynak, που βρισκόταν στη Νότια Αράλη, στην περιφέρεια του Καρακαλπακστάν, στο βορειοδυτικό τµήµα του Ουζµπεκιστάν.
Μέχρι το 2003 η λίµνη είχε συρρικνωθεί στο 25% της επιφάνειάς της, ενώ τα επίπεδα άλατος στα εναποµείναντα ύδατα είχαν πενταπλασιαστεί καταστρέφοντας τα περισσότερα είδη χλωρίδας και πανίδας. Η θάλασσα της Αράλης είχε πλέον κατακερματιστεί σε τέσσερις μικρές λίμνες – τη Βόρεια Αράλη Θάλασσα, την ανατολική και δυτική λεκάνη, που άλλοτε αποτελούσαν τη Νότια Αράλη, και μία μικρότερη λίμνη μεταξύ της Βόρειας και Νότιας Αράλης. Παράλληλα, λόγω των σοβαρών επιμολύνσεων από φυτοφάρμακα και χημικά, οι γηγενείς πληθυσμοί παρουσίασαν σοβαρές ασθένειες, οι οποίες σε συνδυασμό με την ανέχεια, λόγω της εξάλειψης της αλιείας, δημιούργησαν ένα θνησιγενές περιβάλλον.
ΠΗΓ'Η :www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου