Καταιγίδα στο σχολείο μας

απο το μαθητή του Στ2 , Δημήτρη Κ.

   Πριν λίγες μέρες, στο σχολείο μου, συνέβη κάτι αναπάντεχο.

Όλα ξεκίνησαν στο μάθημα των Γερμανικών. Η κυρία Σοφία μας εξηγούσε το ΄΄wiespatistes΄΄και ο Νικήτας μουρμούριζε ότι πονούσε το κεφάλι του. Ξαφνικά, ο ουρανός σκοτείνιασε και βροντεροί ήχοι ακουστήκαν. "Η καλύτερη στιγμή για πονοκέφαλο", είπα στον Νικήτα καθώς το κουδούνι βούιζε στα αφτιά μας σαν ξυπνητήρι.

   Μόλις βγήκαμε από την αίθουσα, ακουστήκαν ουρλιαχτά και φωνές, δυνατές. Έτρεξα στην τάξη να αφήσω τα πράγματα μου. Εκεί συνάντησα τον Μιχάλη, που μου είπε ότι η καταιγίδα έπεφτε δυνατά και χαλάζι, μεγάλο σαν καρύδια, έσκιζε το έδαφος. Ανέβηκα στον πάνω όροφο και αντίκρισα πλήθος παιδιών να είναι μαζεμένο στις εξώπορτες.

Πλησίασα και μπροστά μου απλωνόταν η μεγαλύτερη μπόρα που είχα δει όσα χρόνια είμαι σε αυτό το σχολείο. Κάποια στιγμή ξεπρόβαλε και η Μαρτινα.

-Είδες την Αθηνά; με ρώτησε ανήσυχη

-Πριν την είδα. Την έχασες;

Μου έκανε νεύμα καταφατικά.

-Πάμε τότε να τη βρούμε.

Ανεβήκαμε στον τρίτο όροφο. Πουθενά η Αθηνά. Όμως όταν φτάσαμε στη σκάλα φώναξα την Μαρτινα

-Την βρήκα, έλα γρήγορα να την προλάβεις.

Και τρέξαμε να την προλάβουμε. Όταν μας είδε ήρθε προς το μέρος μας. Κι εκεί πετάγεται και ο Νοελτ και μου λέει:

-Το σχολειό είναι γεμάτο νερά!!!οι πλαϊνές πόρτες!!!

Τρέξαμε στο σημείο και είδα στον διάδρομο πολλές καθαρίστριες να καθαρίζουν ολόκληρα ποτάμια νερού της βροχής. Όμως η αληθινή περιπέτεια δεν είχε έρθει ακόμα. Το ρεύμα είχε κοπεί και ο ανελκυστήρας είχε σταματήσει να λειτουργεί. Για κακή μας τύχη, ένα παιδί είχε εγκλωβιστεί εκεί μέσα, στα θεοσκότεινα. Μόλις το μάθαμε, επικράτησε πανικός. Όλοι μπήκαμε στην τάξη φοβισμένοι. Φωνάζαμε ΄΄ ησυχία ΄΄ και ΄΄ ησυχία ΄΄. Η Χαρά έκλεγε και η Αθηνά με το Σοφόκλη είχαν ένα μικρό καβγαδάκι. Ο κύριος ήρθε πολλές φορές να μας πει να ησυχάσουμε. Στο τέλος, ο Σοφοκλής είπε:

Παιδιά ησυχία, δεν ξέρουμε πόσο οξυγόνο υπάρχει εκεί μέσα. Το παιδί μπορεί να είναι σε κίνδυνο Και μετά από λίγη ώρα, το ασανσέρ φτιάχτηκε και αποκαλύφτηκε ότι δεν υπάρχει παιδί κλεισμένο. Η μπόρα σταμάτησε και όλα τέλειωσαν ωραία όπως και άρχισαν.