απο τη μαθήτρια του Στ1 Σταυρούλα Ρ.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που μας κάνει να διψάμε; Είναι η ξηροστομία ή οι αφυδατωμένοι ιστοί του σώματος που σηματοδοτούν τη δίψα; Κανένα από τα δύο δεν ισχύει. Διαφορετικά, θα ξεπλέναμε το στόμα μας με νερό ή θα πίναμε λίγο και θα ικανοποιούσαμε την ανάγκη μας. Ίσως η δίψα να είναι ένα σήμα από το στομάχι. Ωστόσο, το να πιούμε πολύ νερό, δεν σβήνει πάντα τη δίψα μας. Τι είναι λοιπόν αυτό που μας κάνει να διψάμε;
Σε ένα πείραμα, ερευνητές αφαίρεσαν τον οισοφάγο ενός σκύλου, ώστε το νερό να μη μπορεί να φτάσει στο στομάχι του. Ωστόσο, όταν αυτό το σκυλί διψούσε, έπινε ασταμάτητα για ώρες, χωρίς να ικανοποιεί τη δίψα του.
Μια μελέτη σε άτομα που είχαν χάσει τους σιελογόνους αδένες τους, απέδειξε ότι η δίψα θα μπορούσε να ικανοποιηθεί, παρά τη συνεχή ξηροστομία. Οι παρατηρήσεις αυτές αποδεικνύουν ότι οι αισθητήριοι μηχανισμοί που εμπλέκονται στη δίψα, δεν είναι τόσο επιφανειακοί, όσο νομίζουμε για την ικανοποίησή της. Η πραγματική αιτία της δίψας είναι μια αλλαγή στη χημεία του σώματος. Ο κύριος παράγοντας στη ρύθμιση των υγρών, βρίσκεται στην κυκλοφορία του αίματος. Όταν συμβαίνει μια αλλαγή στο υγρό περιεχόμενο του σώματος, επηρεάζεται ο όγκος του αίματος και στη συνέχεια η πίεση του αίματος. Αυτή η μείωση της αρτηριακής πίεσης, διεγείρει χημικές εκκρίσεις και ειδοποιεί τον εγκέφαλο ώστε να σηματοδοτήσει τη δίψα.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που μας κάνει να διψάμε; Είναι η ξηροστομία ή οι αφυδατωμένοι ιστοί του σώματος που σηματοδοτούν τη δίψα; Κανένα από τα δύο δεν ισχύει. Διαφορετικά, θα ξεπλέναμε το στόμα μας με νερό ή θα πίναμε λίγο και θα ικανοποιούσαμε την ανάγκη μας. Ίσως η δίψα να είναι ένα σήμα από το στομάχι. Ωστόσο, το να πιούμε πολύ νερό, δεν σβήνει πάντα τη δίψα μας. Τι είναι λοιπόν αυτό που μας κάνει να διψάμε;
Σε ένα πείραμα, ερευνητές αφαίρεσαν τον οισοφάγο ενός σκύλου, ώστε το νερό να μη μπορεί να φτάσει στο στομάχι του. Ωστόσο, όταν αυτό το σκυλί διψούσε, έπινε ασταμάτητα για ώρες, χωρίς να ικανοποιεί τη δίψα του.
Μια μελέτη σε άτομα που είχαν χάσει τους σιελογόνους αδένες τους, απέδειξε ότι η δίψα θα μπορούσε να ικανοποιηθεί, παρά τη συνεχή ξηροστομία. Οι παρατηρήσεις αυτές αποδεικνύουν ότι οι αισθητήριοι μηχανισμοί που εμπλέκονται στη δίψα, δεν είναι τόσο επιφανειακοί, όσο νομίζουμε για την ικανοποίησή της. Η πραγματική αιτία της δίψας είναι μια αλλαγή στη χημεία του σώματος. Ο κύριος παράγοντας στη ρύθμιση των υγρών, βρίσκεται στην κυκλοφορία του αίματος. Όταν συμβαίνει μια αλλαγή στο υγρό περιεχόμενο του σώματος, επηρεάζεται ο όγκος του αίματος και στη συνέχεια η πίεση του αίματος. Αυτή η μείωση της αρτηριακής πίεσης, διεγείρει χημικές εκκρίσεις και ειδοποιεί τον εγκέφαλο ώστε να σηματοδοτήσει τη δίψα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου