Ενα επάγγελμα που χάθηκε στον χρόνο - Σφουγγαράδες

απο τις μαθήτριες του Στ1 Ιωάννα Κ. και Ιουλία Γ.

    Το επάγγελμα των σφουγγαράδων έχει χαθεί πια και σας το παρουσιάζουμε για να το γνωρίσετε.

Ένα ακόμα επάγγελμα που δεν ασκείται πια, είναι κι αυτό των σφουγγαράδων.Παράδοση στη συλλογή των σφουγγαριών έχει η Κάλυμνος αλλά και άλλα νησιά όπως η Ρόδος και η Σύμη.

   Η δουλειά του σφουγγαρά ήταν από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες, αφού έπρεπε να καταδύονται σε βάθος από 18 μέχρι 50 μέτρα για να μαζέψουν τα σφουγγάρια.

  Οι σφουγγαράδες, εκτός από τον εξοπλισμό του ίδιου του καϊκιού, χρησιμοποιούσαν και εξειδικευμένο βοηθητικό εξοπλισμό όπως την καταδυτική στολή (σκάφανδρο), μεταλλικό κράνος, σχοινιά κ.α.

   Ο σφουγγαράς όταν ήταν έτοιμος να βουτήξει έπευτε στην θάλασσα με τα σχοινιά και <<περπατούσε>> στο βυθό για να βρει τα σφουγγάρια.Όταν τελείωνε οι βοηθοί του τραβούσαν τα σχοινιά και τον βοηθούσαν να ανέβει στην επιφάνεια.

Σ' αυτή τη φάση, γίνονταν και τα περισσότερα ατυχήματα, γι' αυτό στο πόστο αυτό, έπρεπε να βρίσκονται έμπειροι σφουγγαράδες ώστε, να μην τον ανεβάζουν απότομα ώστε να προλαβαίνει να γίνεται η αποσυμπίεση και να μην παθαίνει ανεπανόρθωτες κινητικές βλάβες (νόσος των δυτών).

  Σήμερα, λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας του επαγγέλματος αλλά και της μικρής ζήτησης που υπάρχει για φυσικά σφουγγάρια, αφού όλοι πια αγοράζουν τα φθηνότερα βιομηχανικά, το επάγγελμα του σφουγγαρά έχει πλέον εγκαταλειφθεί.