απο τη μαθήτρια Ελευθερία Β.Πήρα συνέντευξη από έναν σκοπιανό μετανάστη προσπαθώντας να μάθω για τη ζωή του στη χώρα μας !
-Πως σας λένε ;
-Με λένε Αχμέτ και είμαι 25 χρονών .
-Απο πού είστε και πού μένετε;
- Είμαι από τα Σκόπια αλλά
μέχρι πριν ένα χρόνο περίπου, ζούσα στο Ιράν . Τους τελευταίους 10 μήνες ζω στην Ελλάδα λόγο πολέμου .
-Για ποιους λόγους εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;
Εγκατέλειψα την πατρίδα μου επειδή έχασα το δεξί μου πόδι στον πόλεμο . Επίσης εκεί δεν υπήρχε καθόλου δουλειά και δεν είχα που να μείνω .
-Ποια είναι τα εμπόδια και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε ;
-Στο Ηράκλειο ήρθα μαζί με κάποιους συμπολεμιστές μου που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα .Το βράδυ μένουμε μαζί και κοιμόμαστε μαζί με ένα σωρό άνεργους στα παγκάκια .Το πρωί ζητιανεύουμε στα φανάρια και πολλές φορές πουλάμε χαρτομάντιλα . Όσο ζούσα στο Ιράν δεν είχα και πολλά προβλήματα εκτός τον πόλεμο .Ενώ τώρα αντιμετωπίζω και τα προβλήματα του να είσαι καινούριος σε μια χώρα . Αυτό που με πληγώνει περισσότερο από κάθε άλλο, είναι ο ρατσισμός ! Οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ με σιχαίνονται και με αποκαλούν Πακιστανό . Γι’αυτό και δεν μου δίνουν ποτέ λεφτά καταλήγωντάς με στο συσσίτιο της Αρχιεπισκοπής . Τα άλλα προβλήματα δεν είναι και τόσο σημαντικά για ‘μένα .
Στην πατρίδα μου ήμουν απ’ τα 18 μου στο σώμα ενόπλων δυνάμεων . Δούλευα σκληρά για ένα κομμάτι ξερό ψωμί και τα αποτελέσματα ήταν κατά μεγάλο βαθμό αρνητικά .
-Ποια είναι τα συναισθήματα καιπως βλέπετε το μέλλον σας ;
-Το μόνο που με ευχαριστεί είναι που υπερασπίστηκα την πατρίδα κι ας έχασα το πόδι μου .
Αυτά όμως δεν με ανησυχούν άλλο γιατί τώρα αισιοδοξώ για το μέλλον μου . Σιγά-σιγά εντάσσομαι στην καινούρια, για μένα, κοινωνία και ελπίζω κάποτε όλοι να με βλέπουν σαν Έλληνα πολίτη και να βρω μια ,ας πούμε, σταθερή δουλειά για να ζω . Η Ελλάδα μου αρέσει πολύ και με τον καιρό τη συνηθίζω όλο και περισσότερο …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου