Μια εκδρομή στην εξοχή

από τον μαθητή "Μανώλη Γιαλιτάκη"

Σήμερα πηγαίνουμε εκδρομή και γι’ αυτό σκέφτηκα να γράψω για το τοπίο που θα δω, αφού έχω ακούσει, πως εκεί που θα πάμε, θα είναι σκέτη απόλαυση. Θα συνεχίσω να γράφω μόλις μπούμε στο λεωφορείο…  …να ’μαι ξανά! 
Τώρα ξεκινάμε. Γκουχ – γκουχ, η περιοχή βρωμάει. Βλέπω ψηλά κτίρια και αυτοκινητόδρομους γεμάτους μποτιλιάρισμα. Ω!!! βλέπω μακριά,

μίλια μακριά, ένα καταπράσινο λιβάδι. Μια ταμπέλα λέει ‘‘ΠΡΟΣ ΛΙΒΑΔΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ’’. Μόνο που τη βλέπω, νιώθω να πετάω. 

  Λίγη ώρα μετά: μόλις βγήκαμε από την πόλη και τα μάτια μου θαμπώθηκαν από την τόση ομορφιά. Βλέπω κόκκινα και άσπρα τριαντάφυλλα, ψηλούς φοίνικες σαν κυπαρίσσια και κάτασπρα πρόβατα να βόσκουν στο λιβάδι. Βλέπω τον ουρανό και αντικρίζω πουπουλένια άλογα να τρέχουν και γαζέλες να βόσκουν στον καταγάλανο ουρανό. Ω !!! Αυτό δεν πρέπει να το παραλείψω! Καμηλοπαρδάλεις στέκουν και μασουλάνε φρέσκα φύλλα απ’ τα πιο ψηλά δέντρα που μπορούμε εμείς να αντικρίσουμε. Δεν πιστεύω στα μάτια μου! Λάμα; καμήλες; ιπποπόταμοι; τίγρεις; Τέλειο!!! Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα. Τώρα σταματάμε!!!

Όλοι κατεβήκαμε στο ύπαιθρο και ξαπλώνουμε στο γρασίδι που έστρωσε η Φύση, λες και το έστρωσε ειδικά για μάς, λες και μας περίμενε!!!
«Κύριε, πάω μια βόλτα, εντάξει;» «ΟΚ»
Αχ!!! Μια ευωδιά από αγριολούλουδα άσπρα και ροζ που ξεχειλίζουν απ’ το ποτήρι της ψυχής μου!!! Άλλο ένα τέλειο θέαμα, μια νυχτερίδα. Ας την ακολουθήσω. Αρχίζει να σκοτεινιάζει και έχει ψύχρα εδώ μέσα. Όπα, φτάσαμε!!! Νυχτερίδες άσπρες και μαύρες πετούν γύρω μου. Έχω ακούσει πως οι λευκές νυχτερίδες ονομάζονται «Αλβίνο». Αυτό κι αν είναι θέαμα!!!
«Μανώλη, έλα φεύγουμε, έλα».
«Ένα λεπτό».
 Καρύδες!!! Αχ, αχ, αχ!!! Αχ! Έπιασα δυο, τρεις, ας τις πάρω μαζί μου.
«ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ!!!»
Ξεκινάμε το ταξίδι για την επιστροφή. Αναρωτιέμαι γιατί τελείωσε η μέρα τόσο γρήγορα;