Εκδρομή στο ''Παρκάκι''

απο τον μαθητή Φ.Γιάννη   

   Πριν από λίγες μέρες το σχολείο μας, πραγματοποίησε μια εκδρομή σε ένα κοντινό πάρκο, γνωστό σε όλους ως το ''παρκάκι''.Μέρες πριν γνωρίζαμε ότι θα πάμε και περιμέναμε με αγωνία και χαρά.

Οταν επιτέλους έφτασε η μέρα της εκδρομής 

μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά στο προαύλιο.Εκεί ακούσαμε τον διευθυντή να λέει θυμωμένος ότι επειδή κάναμε φασαρία δεν θα πηγαίναμε εκδρομή.Ευτυχώς όταν τελείωσε η προσευχή μας ανακοίνωσε ότι θα πάμε..

   Χωριστήκαμε σε δυάδες και ξεκινήσαμε Η διαδρομή όταν πηγαίνεις είναι πολύ ωραία, γιατί έχεις ενέργεια και χαιρεσαι που θα πας να παίξεις και να ξεσκάσεις απο

την ώρα του μαθήματος.Ωστόσο η επιστροφή είναι το ακριβώς αντίθετο γιατί είσαι κουρασμένος, βαριέσαι και θα ήθελες να καθόσουν λίγο ακόμα.

   Φτάσαμε στο παρκάκι.Το παρκάκι έχει γύρω ένα κοντό φράχτη από πέτρα.Είναι πολύ μεγάλο και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελείται απο δύο μέρη: 
Στο πρώτο είναι ένας μεγάλος χώρος απο τσιμέντο και δύο μπασκέτες.Δίπλα απο τις μπασκέτες έιναι μεγάλες κοτρόνες.Αυτός είναι ο χώρος οπου παίζουμε μπάλα.Δεξιά από εκεί είναι ένας ψηλός φράχτης απο τσιμέντο που χωρίζει το παρκάκι από ένα χωράφι.
Στο δεύτερο μερος και δεξιά από την είσοδο είναι πολλά πεύκα με κούνιες.Αυτό είναι το παρκάκι.Στο παρκάκι μπορείς να παίξεις πάρα πολλά παιχνίδια όπως κυνηγητό ποδόσφαιρο, να κάνεις κούνιες και πολλά άλλα.Αρκεί να εχεις φαντασία.

   Στο παρκάκι πηγαίνω από την πρώτη δημοτίκου και τίποτα δεν έχει αλλάξει.Μόνο εμείς αλλάζουμε.Το παρκάκι θα είναι είναι πάντα εκεί και θα το βλέπουμε και θα λέμε: 
"Θυμάσαι που παίζαμε μπάλα εδώ, όταν ήμασταν μικροί;Θυμάσαι που εδώ πήραμε το πρωτάθλημα;" Και μετά :"Δεν βαριέσαι; Περασμένα ξεχασμένα!".
Και όλα αυτά μέχρι να δούμε μια παλια φωτογραφία ή να ξαναπεράσουμε από το ίδιο δρόμο.......γιατί περασμένα μπορεί να είναι, ξεχασμένα όμως;...