Τηλεκπαίδευση, θετικά-αρνητικά

απο το μαθητή του Στ2 Νικόλα Δ.   

  

     Πριν 2 μήνες τα σχολεία έκλεισαν και η δεύτερη   καραντίνα άρχισε. Από τις πρώτες μέρες κιόλας όλοι μαθητές έκατσαν στις καρέκλες των σπιτιών τους και άρχισαν …τηλεκπαιδευση. 

    Αυτήν εδώ την στιγμή που σκέπτομαι εκείνες τις ημέρες νιώθω τυχερός που τέλειωσαν , και είναι εύκολο να εξηγήσω το γιατί. Όταν αρχίσαμε τηλεκπαιδευση σκεφτόμουν ότι τα ηλεκτρονικά βοηθήματα όπως παρουσιάσεις, ον-λαιν εργασίες και τεστ θα έκαναν ευκολότερη την ηλεκτρονική μας μάθηση. Αλλά έκανα λάθος .

    Η τηλεπαιδευση μας έκανε να καθόμαστε πολύ πολύ ώρα στον υπολογιστή. Τόση ώρα που, όταν τελείωνα έβγαινα κατευθείαν έξω μήπως και προλάβω να δω τον ήλιο αν και τις περισσότερες φορές όταν τελειώναμε ήταν βράδυ, ενώ όταν αρχίζαμε ήταν μεσημέρι. Μέσα στα τηλεμαθήματα όμως η ζωή γινόταν πιο δύσκολη. Το ασθενές wifi και η χρήση λιγότερο ποιοτικών μικρόφωνων και από τις δυο πλευρές έκανε το μάθημα μας δυσκολότερο.

    Στο τέλος κάθε τηλεδιάσκεψης σκεπτόμουν ότι κάθε πράγμα έχει και τα καλά του ,πράγμα που σημαίνει ότι εάν σκεπτόμουν καλυτέρα θα έβρισκα και θετικά πράγματα στις τηλεδιασκέψεις. Έτσι λοιπόν μετά από πολύ σκέψη κατάλαβα ότι το να μπορείς να φας κατά την διάρκεια του μαθήματος ότι θες και να μην χρειάζεται να το αγοράσεις από το κυλικείο στο διάλλειμα η ότι εάν συνέβαινε κάτι οι γονείς είναι πάντα δίπλα σου είναι κάτι που βοηθά πολύ όμως αυτό βοηθά σε γενικότερες γραμμές και δεν αντισταθμίζει τον πονοκέφαλο της πολύ τηλεόρασης.

    Με το άνοιγμα των σχολείων συζήτησα με τους συμμαθητές μου και κατάλαβα ότι δεν ήμουν ο μόνος που δυσκολευόταν με την συγκεκριμένη κατάσταση . πιστεύω ότι τώρα που άνοιξαν τα σχολεία είμαστε καλύτερα και ότι καλό θα ήταν να μην επιστρέψουμε στην προηγούμενη κατάσταση